воздивне (гл.) - со (предл.)

Повторувал - светец, посник. - Светец, воздивнала со прекорно сомневање игуменијата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Преданието го сопнувало во чекорењето низ животот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Мечкојад ја стиснал кусата дршка на скршената вила. Воздивнал со превлакнестите ноздри.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сум пиел, воздивна со мртва смеа на тврдите усни.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Внатре лежел на куп кожи вујкото Јаков, сам и помал отколку што бил пред тоа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нежно, нежно и ги подзабриша очичките и воздивна со бол на душата: - Прости ми што те унесреќив во најсреќните мигови!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Воздивна со извик. Низ пукнатината на делканата оревовина со извик.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)