возбудува (гл.) - тоа (зам.)

Кога на портата се зададоа нунката, Митра и Гуца, — на Доста срцето ѝ затропа силно: — „Како ли ќе си го викам анѓелчето мое?“ — се праша сама и се прави небарем не ја возбудува тоа прашање.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го возбудува тоа тутунарот и чаршијузлијата. Таа се јави како во нарочно избран час.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)