вовира (гл.) - остро (прил.)

А каранфилите? Колку ги има во градината!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Босилекот се вовира остро, ја корне и растресува душата, додека шебојот гали, опива, слади, тера на дремка сладосна.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)