влетува (гл.) - во (предл.)

Кафеаната секогаш беше преполна: влетуваа во неа Ѓупките со дајрињата в рака, пееја, се виткаа, ја тресеа снагата; гледаа луѓето ококорени во нив, пуштаа раце кон нив да ги фатат, да ги штипнат, но тие како јагули се извиваа и избегнуваа од дофатите; кога ќе им ги собереа парите на луѓето, излетуваа надвор без поздрав, без збогум; утредента пак влетуваа со тие опојни песни и со тоа лудо тропање со дајрињата што свеста ја земаа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Рада, која повремено му влетуваше во мислите, не ја бараше. Но, и не ја заборави сосема.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пела како птиче раскрилено со рачињата поминуваше по главата, вратот и грбот на Мурџо, а потоа влетуваше во прегратката на бабата Перса.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)