влезе (гл.) - в (предл.)

И по тротоарите не може мирно да се шета, зашто секој момент некој ќе ве турне со лактот, некој ќе ве понуди да влезете в кафеана, или пак ви става под носот некаков сувенир, сѐ во стилот на „Пигал“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
II Денеска со нетрпение чекавме да влеземе в училница. Радоста нѐ скокотка и сите како пчели брмчиме и врескаме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Влегоа в куќи. Гостинот седна на своето вообичаено место, на миндерот од чардакот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Најпосле, изморен, влезе в куќи. Го соблече палтото и го симна шалот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Пушка имам, не се плашам дури и сам да сум. - Пушката ќе ја оставиш, го пресекол Онисифор Проказник. - Ќе ве сретнат, ќе се посомневаат на вас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Негде рапаво и луто заревеа пци, го прогонеа ли голото попче - не знаев, сакав само да останам скриен и сам, тогаш Онисифор Проказник, пред да влезат в куќа, ме повикаа и јас се покажав од сенката со помиреност на крадец за кого судбината не предвидела засолниште во пресуден час.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А и селаните, кога ќе те видат со преврзано око и со пушка, ќе извадат од некоја дупка своја абердарка и ќе те спобркаат уште пред да им влезеш в село.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но јас пред тоа ги видов домаќинката и девојката на мојата прва младост слеани една во друга на чардакот и се срамев што сум бессилен и заборавен зад кошот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Утревечерта влегоа в село. На ридот ги пречекаа чекалени. Сите им се радуваа. Им се радуваше целото нивно село.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Зашто, не си будала цел да влезеш в пампур и да се печеш; тоа едно и второ: се знае, ништо не е испечено цело и докрај ако само еден дел од него е изгорен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Ќе влезеш в шума... А таму, на највисокото дрво, стои сојка и те гледа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе влезам в соба и ништо немам в панталони.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дали шушумига ѝ влезе в уво, дали жива вода, или некое садно ѝ се отвори. Не знаеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Господи, си мислам, сигурно студот му влегол в коски и не може да му излезе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче, ко мало детуле, и војниците како што одат и како што гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како 125
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Таман се прибираа орачите и дрварите, и тој, со торбичката на рамо, со ластегарката под мишка, влезе в село на мракот. Ha дедот Петка не му беше ова прво одење во Рожден.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— „Еднаш лисицата влезе в стапица, ошче еднаш, ти да си жив!“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од попот доби благослов и наредба да оди во црквата, да ја земе кадилницата, оти и жарот веќе стаса во оганот. Со кадилницата в раце дедот поп и Кушо влегоа в црква.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На логиката на еден здрав разум ова никојпат не ѝ влезе в глава, но затоа Хегел и го изврши своето епохално откритие, со тоа што ја надмина оваа логика.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
- Оставете го побратимот да влезе в куќи! Ќе има време на сите да ви одговори, - нѐ прекина Мајка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
– „Ете како: откога влеговме в гемија во Солун, кога нѐ забра еден силен ветар, та кога ја спотераа талазите гемијата, една недела што ја носи силно морето и на неделата кога ја удри од едни спили, парче по парче се стори и за касметот мој ме исфрли на една штица морето на суво.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И притоа качен на коњ и дрвце пијан.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- За кој Господ станува збор! Нели му влезе в црква? Заборави?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога децата трчајќи ѝ задишани влегоа в село, луѓето се чудеа што станало и прашуваа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тргнав кон Брезница, влегов в село и гледам твојата куќа прва и настранета така како заради мене да е правена, за тој што ќе ми биде јатак.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сега би го вратил и самиот ѓавол.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ти влегло в крв да се преправаш будала, пред чорбаџијата па и пред мене... Не си ти за кум.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И, којзнае кој ѓавол ќе им влезеше в глава, ќе се погледнеа како затвореници разделени со јаки железни шипки и со олкави солзи, ќе се изнаплачеа.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Надвор од мојата куќа и на Крстовден да не си ми влегол в куќи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ништо друго не рече. Се заврте и влезе в кујна.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Пресметала точно во седум да влезе в канцеларија. Совесен службеник. Нема што.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Отвори ја вратата и ќе ти влезе в соба...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А можеби се засркна од дождот, си велам, можеби премногу дожд му влезе в уста?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)