витка (гл.) - под (предл.)

И карпата разбрането се витка под чеканот. Не сеќава ни звук, ни тврдо отскокнување од камен.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Свињо ... Поарно прашај ги ѓаурките со оторбешени боски како се виткале под мене на асури од блатишните трски.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Некој опет човек, земјата се витка под него. Ко гнило душеме се витка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)