вика (гл.) - ова (зам.)

Запрашаниот се сврте кон својот другар, тивко го праша: - Ара, како се вика ова село? - Крчишта - одговори тој со пригушен глас.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Како се вика ова животно? – и таа му покажува на лисицата до која застанаа.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Тато, заборавив како се вика ова цвеќе? - прашува и гледа де во мене де во старецот. - Јаглика, - велам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)