вика (гл.) - некој (зам.)

„Немој“, викаше некој. „И мртвите ќе станат.“ „И ќе станат“, докажуваше друг.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Само сепак... Младоста си ја истури тој по кафеаните и уште не видел и не видел да го вика некој трубачот, од трубачот да бара нешто.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- И мандалата, јунци! Да ви светнат! Засмрдевме... - викаше некој.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Мама го одведе Зоки во зоолошката градина. Зашто тој веќе треба да научи како се викаат некои животни.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)