Тој притисна на гаста и ние јурнавме назад; дојдовме до свиокот и тој застана; го насочи фарот кон колата, но ништо не можеше да се види внатре, освен две силуети што се раздвоија кога фарот блесна.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Кога по некој ден пак го виде внатре каде што ги пофаќа предметите и прави нешто, се исплаши да не тргне по патот на татко му, собра се што имаше во лабораторијата, отиде в град и продаде што беше повредно, а другото го расфрла и искрши.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Зедовме еден нож и целата парче ја направивме, но видовме внатре само жици преплеткани и ништо друго.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)