Ти што ја виде црвената птица како над полето прелетува сега си жеден како речно корито скриено под песокта на жешка пустина.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Таму некаде,зад стаклото видов црвен каранфил зажарува а мирис повеќе од секое приквечерје...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Тогаш нему на малиот Змејко, му се стори просто како да го виде црвениот лав на сонцето како се повлече во тревите и како остана спружен, а деновите од тоа добија нешто потпечено и безбојно. Како усни на жед.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)