Во триесет секунди, пред моите очи изминаа триесет години, можеби и повеќе, четириесет, педесет, и јас се видов истоштен и намален, двојник на брадестиот Водомар или на човекот со два гласа.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Едниот беше висок колку што ќе бев јас ако му стоев на глава на некој свој врсник.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Зошто го пуштија од затвор пред три месеци?
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Не зборуваа многу: тој, зашто не му се зборува; таа, зашто не знае што може да го праша... Го виде истоштен, повлечен во себе, замислен. Ѝ се стори и - сменет.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)