Над нас безброј јадри ѕвезди, какви што никогаш досега не сум видел над американските предели.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ги отвори очите за да види и виде над себе војник со нејасно лице.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Првин го виде над себе она старче на кое ветерот му ја одзема шапката, потоа работниците што чекаа крај расипаниот автобус и она девојченце што имаше излитено џемперче.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Едно мало купче веќе видов над куќата, под патот што врви кон Стрелеско, на отворениот простор кон ридот. Но не се задржав да мислам на тоа.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Со неколку куршуми во себе, пред сосема да се прости од метежот на тоа споулавено човечко судрување, Питу Гули го видел над себе коњот со вулканска ноздри. Се насмевнал, белината на неговите заби била покриена со крв.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)