Камил Коро (Camille Corot) знаеше да каже: „Постојано го проколнувам Бога да ми го врати детството назад, да ми допушти да ја видам природата која ќе ми се прикаже како на дете, без предрасуди”.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Различно од било кој негов современик, или претходник, за Коро се тврди дека ја зачувал суштината на своите детски шкработини во идните дела.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)