види (гл.) - ти (зам.)

— Туа де, дури и вратот на Илка му го виде ти! — ја брецна Стојна Цулева. — Ете, тоа ти се вели стар мерак.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И ова речениците - башка сѐ исто, рамно идат, нема осцилации, не можеш да видиш ти се радува ли или ти се лути.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
МАРА: Ја види ти, потслези. Да не носи кметот некого за спање?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
– „Море ние, Силјане, сполај Богу, си поминуваме, туку ти, ти како помина по туѓина, кажи ни некои унерии, елбете тоа, што си видел ти, ние не сме виделе,“ му рекле селаните.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
– „Ако се раздени, ќе ти кажам јас тебе клетва ќе добијам и друзи маслаати што ми ги кањараш ти мене, си велел сам со себе Силјан, дури да си појдам в град, да ќе ме видиш ти овде да ме тераш ти на жниење на оваа силна горештина, бидејќи има в град ладни меани, да седам и ќеф да терам со граѓаните.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Па, Исак, види, јас ќе морам да излезам, имам некои други работи да завршам, имам состаноци еден куп, не можам глава да кренам, види ти што сака таа жена, сослушај ја, запиши, направи да изгледа како да ѝ даваш некој совет, не објаснувај премногу со што се занимаваме, не ѝ давај ниту некаков конечен одговор ... но, знаеш ти како треба, веќе сто пати си го правел истото... биди нежен, ајде, умееш ти со жените, знаеш како да ја сослушаш, знаеш како да ја погледнеш и таа веднаш да се окуражи...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
КАЈМАКАМОТ: Сме се виделе ти и јас порано? АНГЕЛЕ: Н ... нинн ... нннн ... КАЈМАКАМОТ: Не. Добро. АНГЕЛЕ: Сакав да кажам „не верувам” ефенди.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СТЕВО: Ќе ме видиш ти мене наскоро.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Седржителот небесен е алфа и омега. Пејте му и славете го. Кажувајте ги сите чудеса негови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Види ти што смислил лицемерников! А вие, кротки женички, сте зинале во него како штотуку да дошол од Исусова трпеза. Е, не може тоа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Мене ли марш? - се ококори Кузе. - Мене ли? Веднаш ќе одам кај командантот, та ќе видиш ти!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ги наполни со камења и ми рече: - Ќе видиш ти сега која е Величе.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Николче му се закани: - Ќе видиш ти кој е кокошкар! – и навреден почна да се разоружува.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)