Коа ме виде мене, се расплака и ми се моли многу да 'а куртулисам и ми таксуеше голем бакшиш да ми даи.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Влези внатре, чедо мое. Не ќе ме видиш мене зашто сум скриен во буквите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Зеде невеста од едно далечно планинско село, а готвачката беше од село Марена и кога ме виде мене како работам ми рече: Ќе те земам снаа за мојот син.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Јас знаев дека Партијата полека но сигурно целосно го обзема, и знаев низ кои фази поминува тој, оти јас тие фази ги имав веќе изминато: трансот при донесувањето на колективните одлуки, силните емоции во толпата, чувството дека припаѓаш на нешто многу силно и важно, дека правиш прометејски чекори за твојот народ; Земанек, поради Партијата не ме виде мене, Луција, жена од крв и месо, како што јас, поради Партијата не успеав да го видам Јан Лудвик.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ме виде мене внатре и ми го даде зобникот да го наполнам со јачмен и ме праша: Зошто си така отечена?
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Таа се израдува кога ме виде мене, бидејќи знаеше дека многу се дружам со Марина. Нѐ почести чоколадни бонбони.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Инженерот и самиот се насмевна кога ме виде мене насмевнат со насмевка на дете што се радува на нешто убаво, а чудно.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
На моменти се чувствував како да глумам во некоја театарска претстава и сите овде поминуваат за да ме видат мене.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)