вивне (гл.) - в (предл.)

Говореше онаа мала топчеста бригадирка што ја плискаше со вода оној ден, беше се распалила, а образите и вивнале в огин: – Залудно ќе ни оди сета работа, додека сред нас има саботери.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Знаев една малечка Меѓу ѕвездите сакаше да е Да се вивне в небо За да сјае без да стивне Знаев едно гулапче Mеѓу орлите сакаше да е И глувче знаев што сакаше да лае...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Па март штом ќе стапне со мирис на лето полето ќе вивне в зеленило сето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)