Затоа, со желба да го избришам од мислите на вашите еминенции и на секој верен христијанин ова моќно сомневање што беше со право изречено кон мене, со искрено срце и со вистинска вера ги отповикувам и ги негирам споменатите заблуди и кривоверства и воопшто сите заблуди и кривоверства и дејства спротивни на светата Црква; се заколнувам дека нема во иднина никогаш да речам или да тврдам усно или писмено нешто што би можело да фрли врз мене слично сомневање, и доколку ми се случи да сретнам кривоверец или некојшто се смета за таков, ќе ја известам светата инквизиција, инквизиторот или прелатот во местото каде што живеам.”
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Процесот на Галилеј, Рим, 1633, документи што ги собрал Giorgio de Santillana Margina #32-33 [1996] | okno.mk 87
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Но не верувам веќе. Дека си искрена.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
„Не ми се верува веќе“.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Вистина, јас не верувам веќе во соништа, ама кога немаш друго, мораш...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Над сето тоа девојката гледаше со мрштење, не веруваше веќе дека овој со голо теме е поарен од оној нашараниот и накадрен јунак од куклен театар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Но - откако светата инквизиција ме запозна со наредбата да не верувам веќе во погрешното мислење дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи, и ми забрани да го застапувам, бранам или учам било усно или писмено ова погрешно учење; откако бев запознат дека споменатото учење е спротивно на Светото писмо; дека напишав и испечатив книга во којашто го објаснувам ова осудено учење и го втемелувам мошне убедливо, без да дадам дефинитивно решение - за тоа бев мошне осомничен за кривоверство, значи за тоа дека сум верувал дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)