вели (гл.) - селанец (имн.)

Така анџијата Петко си ја нареди работичката и почна да се збогатува и мешето да му расте и да се шири како буренце. „Кому рат, кому брат!“ - велеа селаните.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Сега и кошулите црни ќе ги заносиме, - велеа селаните. (Велеа така, зошто навистина луѓето од овие краишта еднаш заносија црно.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А какви кашави газиња беа Французите, велеа селаните.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Голема сила, велеа селаните. Французите се тие, велеа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Па ние не ќе се венчаме овде, шо велат селаните!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Навечер дома седнуваше уште понастрана од него и уште построго го гледаше прашувајќи се дали на деда работата му е чиста или навистина, како што велат селаните, не му е.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
— Море, шо ќе бидат виа уќумати, мајката? — си велеа селаните, гледајќи разни знакови на капите на службените лица.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Братучедите се погледнаа, се пристеија дека по село се зборуваше оти попот в црква никој не го разбира зашто немечки пеел, велеа селаните. Попот Брезничанец, ама грчки учен.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)