вели (гл.) - јас (зам.)

- Ќе згасне работата,- му велам јас на човекот со кого овде седам и некако имам чуство на олеснување зашто сета оваа работа воопшто не ми се допаѓаше.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Лаже, си велам јас.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Зошто се вели Турчин–будала кога овој е толку умен, си велам јас и не можам да се изначудам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- А кога велев јас, - вели некој од нас. – Кога ти велев главо дебела, гледај кога ни се јаде да јадеме, кога ни се спие да спиеме, и кога што ни се прави да правиме, ама ти – не: ти затвораше ветер во шише со цел да го продаваш како лек за човештвото.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Извини, - ми вели. - Ништо, ништо, - ѝ велам јас и седнувам на столот крај кујнската маса така што двајцата веќе ни лук јале ни лук мирисале.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Само ти немаш никаков кабает, - му велам јас нему. Задирливо.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Зошто да ја запретам“, му велам јас, „варта си е добра, како маст е!“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Што ќе предвидуваш!“, му велам јас, „треба да се копа“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Разбирам, велам јас, риспект, почит, тоа е многу важно!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Добро“, велам јас, „да видиме, ако треба нешто да се види.“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Шеесет германски марки на метро длабинско“, велам јас, „тоа е договорот“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Па тоа е истото“, велам јас. „Што направил Никола Поцо и како му се вратило?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Па добро“, му велам јас, „нека било дванаесет и петнаесет“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Добро, можеш само малку да копнеш, да видиш на што можеме да се надеваме“, велам јас со молба како што моли очајник.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ебати беља, си велам јас, сѐ наеднаш сака човеков, А го гледам калпазан, ми бара, ама не притиска, туку како колку да помине редот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Имам друга работа, му велам јас, работам друго, пишувам на машина.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Копај“, му велам јас, „сакал господ јас и ти да се поврземе меѓу себе со копање“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Исто е и не е исто, вели по некое време тој. Ех, велам јас, толку години поминале.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Тука сум“, му велам јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„А жената?“, прашува тој. „И таа сака овде“, велам јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Добро“, му велам јас, обидувајќи се да го скријам гневот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Колку што гледам, ти си имаш обележано за тебе гроб горе на повисоконо, кај фамилијарните гробишта“. „Да“, му велам јас, „имам обележано“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Ви велам јас да го убиеме совреме ова копиле!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Гледај, чудо: им дојде денот и на дивите коњи!“ ме начека.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Време е ние двајцата да смениме плоча!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Меѓутоа, пред вратата на вториот кат - како да ме чекаше - стоеше дедо Коле.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сакаше да биде строг, ама очите му се смееја кога ѝ рече на мама: „Ти велам јас - син ти многу брзо расте...“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Велам јас: од кол, на кол - понатаму се знае каде му е редот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ти велев јас, утре ќе дојде снегот, го чувствувам во носот, во колената, а ти - не, рано е.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„...Кога вие“, продолжи Брчалото, „како што мене ми сечи умот по американцки, ќе ја направите Тумбица како што ви велам јас, врвот да ѝ биде кат оф и рамен како гумно, тогаш јас ќе ви платам на секого по еден долар и можеби уште некоја цента овер, он топ како што велиме ние.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ама ако се сети, си велам јас со сомневање и потсмевнувајќи се во себе и на себе.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Единствен начин да се отвори влезната врата, си велам јас сега додека лежам во постелата буден, би бил тоа да се направи преку натпрозорникот на влезната врата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Сите млади обично се такви. Напати и непресметливо злочести. Треба да си похрабар и поснаодлив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Море арно што наврати – ја извлече негде однатре Блаже Ристевски сериозноста и ја обеси на лицето: -Рековме сандак а не ја спомнавме мерката. А на декоратерот му е потребна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Богами се она што се случуваше наеднаш ми заличи на убаво подготвена ама смешна приредба.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
му велам јас откако моите врсници си заминаа а јас останав сам со тој мој божемен татко во мислите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Времето за драпање уште не пристигнало – велам јас - Службено ти доаѓам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако им речеше на пример дека јас сум ти татко ќе видеше како лицата ќе им се преобразеа“, ми вели Даскалов и се смее.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Значи, пуста Стојне, испаѓа дека уште еднаш му имаш згрешено на некого а самата не знаеш на кого!“ и велам јас и вистински се изнасмеав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Не биди сосема сигурен дека се шутраци“, си замислував Даскалов како ме теши со она потчукнување по моето рамо.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Со здравје, благодарам дедо! - велам јас, а Билјана ништо не вели.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Сакаш да гледам малку замижано, а? - велам јас и ги стискам малку очите.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Па има некоја причина, но јас не ја знам, а можеби и никој не ја знае, - велам јас.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
СОФРЕ: Порано кога ќе се колнеа старите ќе речеа: (се фаќа за мустаќите) „Овие ќе ги фрлам... таму и таму, ако не го сторам; или ако биде така, или не биде вака, како што велам јас.“
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
АНЃЕЛЕ: Еве и Ана вели како што велам јас.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
„А, девет дечиња, кучешки сину“, имаш, “ велам јас.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И така, ти велам јас, нас, четиристотините и нешто деца нѐ одведоа пеш во Долно Дупени и од таму во Љубојно каде ја преспавме ноќта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А и ректорот е жив, заточен во некое идно време.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
“Ви велев јас,” вели отец Лаврентиј, “книгата мора да е здрава.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И, се поболе отец Ангелариј од жал, од некаква чудна болест: почна да им ги заборава имињата на нештата, и многу нови, чудни зборови употребуваше за да ги означи предметите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако вие модерното го дефинирате како фрагментарно, фрагментирано, експлодирано, растворено, значи како руина на тоталитетот, тогаш она што го велам јас воопшто не е модерно.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
„Дињата и сладоледот се кочан ладни“, ѝ велам јас, „а сега и грозје ќе извадам“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Море каков куршум, велам јас, од каде куршум, чиј куршум, велам, и тогаш, дали од стравот, окото ми преигра.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што мирише овако, прашува Јоле, печени пиперки, велам јас, не мирише овако паприка, вели Јоле, може е клечитурај, велам, или може некој се преобува, од кое кафе да сварам, вели Велика, од најцрното, ѝ се одѕивам, камо да е така, ми враќа таа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да ти се клекнам на умот, му велам јас, веќе го зедов на заб.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Мори, оти ти е онака детено, вели, да не ти е изгорено, прашува. - Не е изгорено, ѝ велам јас на Маса Ќулумоска, туку некои мозолки му излегоа, ѝ велам, дали од еврејката или од некоја нечиста жена е видено, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што толчи, овој, вода во аван? - Ти тежела болката, му велам јас, овдека нема вапери...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, добро што не си го видел, му велам јас на Секулета Дамјановски.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ова не ќе излезе на добро, му велам јас на Јона, ова мора да донесе некоја болест, му велам, или некоја чума или краста, му велам, сушна година или вошливо време, му велам, или пак некоја долга војна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не е разликата во зборовите, вели Витомир, пувкајќи со цигарата, туку во луѓето што ги кажуваат тие зборови. - Луѓето се исти, велам јас, ״ама умот не е ист во луѓето“ , се присетувам на зборовите од Лазора Ночески.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Офицерите, велат, офицерите ни велеа дека тие јаделе живи луѓе. - Не плашете се, им велам јас, вашите глави се сега посигурни.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- На човек му е убаво кога не го пушта работата, велам јас, кога не му дава да мисли на лошо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Па ти мижи, ќе ѝ велам јас, ако ти е срам, мижи, ќе ѝ велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ајде, вика Левтерија одозгора. - Ајде, велам јас, и одвај се одлепувам од местото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ами од кај дојде, Јоне, му велам јас на мажот, како дозна дека надотекла вода во гумново, му велам, во сонот: - Така дознав, ми вели тој, како што спиев во окопот ми се кажа и дотрчав, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кој народ да се буни, велам јас, ова е стадо без пастир, кај ќе го потераш таму ќе оди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Бегај ти, ѝ велам јас, не стои ми пред пушка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Господе, велам јас, дали огнот ќе нѐ изгори, дали сонцето или болеста, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не бегам, велам јас, идам да ви кажам дека целиот мој вод загина. Бре! ...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ви велев јас дека смрдеата ќе ја истера болеста вели Доксим Тренчески и пие ракија на прагот од меаната.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, господ да ти даде многу здравје, му велам јас на Мисајлета Ковачот оти ова добро нема да ти го заборавам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- В шума еднаш бегавме, велам јас, и пак не се скривме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Море грамотен човек, му велам јас на даскалот, да не си учел нешто за крал, за цар, му велам на даскалот, Харалампије ли се викаше, му го заборавив името.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас ќе ѝ светам, велам јас, и го земам фенерот од Левтерија и Левтерија оди напред а јас одам по неа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му велам јас на човекот мој: - Море Јоне, не верувам ова да остане, велам, не верувам утрешен да го дочека, да го раздени.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Правиме поле, велам јас, правиме ниви, новишта.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е многу ти благодариме, браче Огнене, му велам јас, и за јадењето и за умните зборови.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ах, што сум зет, си велам јас, знам инаку на кого да мавам, си велам, и гледам како се прпелкаат луѓето, ошевратени митокос крај меѓата, како кијаници коноп, излезени од под мелица.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ууу, камен ти под јазик, Уљо, велам јас, ти поткасај си го јазикот, а нему и другата нога нека му се исуши!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ајде, вели војникот, јас сум готов. - Чекај, му велам јас, овдека ќе чекаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, ќе видиш, Јон, му велам јас на човекот мој, запамети ми го зборот и ќе видиш, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ви велев јас, вели Лазор Ночески, ви велев дека патот им е за бегање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ебатти знаењето, му велам јас, и после се растуривме по куќи, по држави, по светот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мирче и тогаш рече: - И оваа работа, ќе бара нова работа... - Е, ќе бара, му велам јас, не чини ако не бара, му велам...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Море, чекај, кај одиш, велам јас, уште не сум те видела убаво.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Нека ти се живи, вели Витомир. - И твоите нека се живи, велам јас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што ми зборуваш, Уљо, велам јас, зар се сметна од умот, велам и магла ми се реси пред очите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Зошто дојде, сестрице Велико, вели, не ми кажа зошто дојде, не ми се вдаде да те прашам, вели. - Заборавив, велам јас и си заминувам. 85
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Еда, како да се напијам, велам јас, гледај сето е жарје и пепел, да му бам мајката, еда, јас немам цедилка на устава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да е Маса Ќулумоска, велам јас, со еден скрушец сол ќе го излекува. Со шепотење ќе го излекува, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не бре, велам јас, да ги исправам еднаш децата на нозе, па после...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ами кој знае, му велам јас, кој треба да знае? - Господ, вели војводата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Дај боже да е генерал, ѝ велам јас на мајка, се пресмевам, оти имав чуено за генерали.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако не знаеш ти и господ не знае, му велам јас оти господ знае за нас само колку што знаеме ние за него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Оваа работа, ќе бара нова работа, вели Мирче. - Ќе бара, велам јас, ќе бара да се клепа ралникот, ќе бара орање, сеење и влачење...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не знам, велам јас, не се разбирам од политики.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Кој мислиш да победи, велам јас, белине или црнине пилишта?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ами и ти не беше ваква, ѝ велам јас на Стојна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Многу деца си направил, вели Витомир, алал да ти се панталоните, - Панталоните не прават деца, му велам јас на Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ај не играј си шукшуле, му велам јас на Јона, не играј си клиска со мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Уште кравата и магарето, велам јас, и кучето, Чако, што не те позна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, ме гости, бре Гојко, велам јас, убаво ги штави.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ајде, удри, велам јас сум отсекаде удрена.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Баси му мртовците, вели Гоше Љубин, овие ќе ни го истурат котлето. - Кое котле, велам јас. - Тоа со бакрданикот, вели Гоше Љубин. Се насмеавме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не се смеам, велам јас, туку се радувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако не си женет, поведи ме со тебе, вели Левтерија. - Каде, велам јас, кај да те водам?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што останало од лани, велам јас, кога и лани немавме за јадење. 112
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- А зошто ме чекаш, ѝ велам јас, болви за да ти тепам меѓу колена? И ѝ врзувам една шлаканица.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- И да се прават бочви и качиња, велам јас, да се киснат и да им се стегаат обрачите...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ајде, велам јас, и одиме, излегуваме нагоре. Ја изминуваме Горна Црква, се растргуваме со добиците. 200
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ќе носиш одоздола, од Грција, му велам јас, таму не се војува. - Грција е сиромашна земја, вели Григор, сѐ што има Грција, сето ѝ е од бога.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Слушај ваму, Велико, ми вели Дуко Вендија. - Слушам, браче Дуко, велам јас... мислам дека нешто сум згрешила во редењето на лисникот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не знам што да направам за да ти помогнам, му велам јас на Мирчета, да појдеме кај Маса Ќулумоска, му велам, може таа знае некој маривет. Нека ти закуша, го наговорувам...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тоа го велам јас, Џо од Оклахома, единакот на Бен Џонсон, тоа го валам јас.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Ела вамо со мене ко ти велам јас!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Само на својата кожа ќе осетиш, зошто: „Среќен е оној што умее да сака“, вели Хесе, „и да биде сакан“, велам јас. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Казна, казна за виновниците, велам јас, така и вие би рекле, да, но не сакате да разговараме за тоа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Секако, Методија треба добро да ја сработи работата, велам јас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И јас ти пречам, нели?, велам јас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не само ридиштата, велам јас, туку сета природа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Имам потреба, ми вели. Каква потреба, му велам јас, камења тешки да туркаш, потреба ли е?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Абре акмак еден, си велам јас, си бараш олеснение, колку да биде. Ама, ништо не бидна.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не велам јас дека ние бевме непријатели, скарани или така нешто.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Промените го вознемируваат човека, велам јас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Зборував со библитеката, велам јас, прашував за некоја книга.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Мислев, велам јас, ако ја имаат книгата, да најдам начин да ја прегледам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ех, ништо, му велам јас, ништо не можеш да донесеш ни на раце, во најлонче, а камоли со трактор.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Какво лажење, му велам јас, не сум дете. Дете си ами што си, штом вака збориш, ми вели тој.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Мислев дека те разонодува, велам јас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И вистината разорува. Добро, велам јас. Добро, и тоа може да се случи.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Си велев јас тогаш - зборуваше мајка ѝ, како сама за себе, - кога ти предложи Хелвиг да тргнеш со него - не се оди со странец.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Водарките ја дупнаа со лакти средната другарка, а левата рече: — Ами кога та веле јас, златна, оти попот а оставил Анѓа, ти ка велеше? Не веруам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сакам да ја слушнам твојата оценка за атмосферските прилики и другите слични поединости , велам јас, а тој доследно се труди да ги изврши моите наредби.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Росана на нашиот Шеф! - велам јас малку поофициелно. - Колку што мене ми е познато на катов друга Росана не постои.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- А како успеавте да го прочитате тоа што уште не е напишано- му велам јас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Си зема слободни денови кога ќе посака!”, му велам јас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Скрати му ги правата, брате!” ме советува тој.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Така и треба! Инаку, ако ги здогледаше, ќе мораше да им оставаш и бакшиш - му велам јас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Мојот бакшиш од Ѓурѓовден на Ѓурѓовден - ми го пропушта Кадрија спремниот одговор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ете, тоа го велам јас, лудиот Пандо - гробарот, како што ме викаат...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога докажаа, дедо Ангела забележа: - Ти велам јас дека сакаат да ги земеш во четата!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сепак постои кај нас еден така да речам убав збор: секоја планина си ја знае својата тежина“, велам јас и веднаш замолчувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ролан си има жена, Рајно“, ѝ велам јас за да ја вразумам, но како да ја вразумиш Отиња да не излегува од коритото кога ќе нагрга водата откај Суитлакот, откај Каваклија, откај доловите?...
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
"Убаво, ти пееле, и пак нека ти пеат", велам јас, ама ептен рамнодушно.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Види го мојот господин“, му велам јас, „втасавме до таму, тој да го брани Господа од мене“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ајде, прибери си го јазичето зад забите можеби ќе ти биде полесно да ми објасниш“, му велам јас. И тој си го прибра.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ако мислиш дека не сум спремна да ти сочувствувам“, му велам јас за да му се приближам барем малу „тогаш грешиш“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ајде, Рајно“, и велам јас, „изброј до три и сврти се кон мене. Погледни ме.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Васј, Васј", се изнасмеа тој.“ Со воените нема шега. Кај нив сѐ е прецизно како на вага во аптека.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„А тоа не е крушка, туку чашка“, му велам јас, „и не ти турам повеќе ни капка, доста пиеше“, а тој воопшто, како да не ме слуша!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Грешиш“, му велам јас, но не за да го налутам туку за да го одоброволам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ти се возиш во автомобил“, му велам јас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сакам да го охрабрам. Сакам да му ги искорнам од главата црните мисли.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А може и ништо нема да ви рече.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Само ќе ги поткрене рамињата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не смееме да веруваме“, му велам јас, „дека сме негови потчинети или да не даде Господ негови пленници.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Извињајус“, додавам и го оставам среде масата шишето.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А Рајна не престанува да нагаѓа: „Или, тој лично, му ја подметнал жена си. Онака, најбесрамно.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Вие може да верувате дека знаете, но јас тврдам дека и мојот професор од Виена ќе ви го речеше ова што ви го велам јас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Руски, што сакаш да речеш“, велам јас, „дека може да го предадеш и во делови?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Инаку, не ги знам причините, но тој генерал мене многу ме потсетуваше на татко ти.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби немаш ништо важно да ми кажеш?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Соземи се“, му велам јас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
АРСО: Ама зошто да го земеш, чорбаџи Теодосе, не ти се бендисува, кога за ништо не чини! Зошто ти е такво батал, јагурида...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ти велам јас дека не е тоа лозје за тебе...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ништо не направиле, ѝ велам јас, човекот сам се сипе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ништо друго и ништо повеќе, велам јас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не земај си многу на срце, ѝ велам јас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нека е со среќа, ѝ велам јас, вие веќе ја обединивте Македонија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Веќе е расипан, велам јас и нов бран на скокот ми иде одоздола.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште една победа, си велам јас во себеси.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не истрчувај се многу, му велам јас на Хаџиевски, а тој ми се свртува и вели: — Каде е тоа Срем, Небеска?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се држам, се држам, велам јас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Што рече, вели Јоанидис. — Тоа што чу, велам јас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Скокај, му велам јас, скокај, ако знаеш да се радуваш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Молчи кога остана жив, ќе му велам јас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Случајно сме се фатиле, му велам јас и си ги кријам очите од срам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Сакаме да го видиме, велам јас и пак му ја вртам главата, не му го поземам зборот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се држам, се држам, ѝ велам јас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Пушти ме, му велам јас, не можам да дишам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— А кај ги тепаме ние, му велам јас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас, на пример, кога велам ЈАС тука мислам и на Иван, простете, пофер би било да речам НИЕ, мислам - јас - Ивана и тој - Иван - никогаш не сме биле во КОЧАНИ.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Крсто, кир даскале... - велев јас со растреперен и исплашен глас.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И велам, си велам јас, кога си помислувам за нив, колку повеќе нив си ги спомнувам, толку повеќе ги сакам, копнеам и болам, се топам и смрзнувам и се губам во мислата во која е собрано се она што беше куќа и сите во неа, што беше семејство и родбина, нива, лозје, градина, смеење и тажење, радости, болка и фален да е Господ Бог, затоа што се ни даде!...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Вели јас платив ремонт, твоја работа.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Нели ви велев јас: снагата да ви ја имама, умот да ви го немам.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- И ќе ги сакаш луѓето, нели? - велам јас.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Е, па останете си со здравје. - Со здравје, благодарам дедо! - велам јас, а Билјана ништо не вели.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Па има некоја причина, но јас не ја знам, а можеби и никој не ја знае, - велам јас.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Сакаш да гледам малку замижано, а? - велам јас и ги стискам малку очите.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ти си крива, ти велам јас, ти за сè крива!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Веќе бев потсмирена со плачењето, удобно бев сместена во прегратките на мајка ми и се чувствував безбедна, но последниве зборови, колку и да знаев дека татко ми само онака, по навика ги кажува и дека всушност веројатно не мисли баш така, сепак ме избезумија.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Знам дека би сакала – велам јас. – Сто пати сум го чула ова од тебе, ама немаш „три чисти”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ааа, вие нешто тајно се договарате, нели? – свикува тетка Ана.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)