Во ноќ каква што е оваа Во ноќ каква што е овдешнава Денешнава ноќ ви велам е посебна по сенката што зад себе ја остава простава моја силуета На мост што дава перспектива погрешна Мојата кауза денеска е света!
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Или му дошло некако на ум дека тоа е најкраткиот пат до утехата, па побрза да ми ја соопшти оваа новина.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Вели: „Кога ќе ја видиш сликата ќе откриеш кој си“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И она за каменот што секој човек си го носи околу вратот, тој вели е опасен само ако се најдеш во вода, тогаш те спушта на дното и не ти дава да дојдиш до површината за да загоуниш малку воздух, те држи, вели, долу, додека не ти ја разејне устата и да те напоуне су вода.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Допри го црвчето со жарче, ќе се свитка. Тоа го велиш е страв?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Или тој Боге од Бањи измислува? Зар сѐ ова што го вели е лага?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тврди дека ја има и сликата што ќе ми ја открие тајната по која толку долго трагам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)