ведне (гл.) - над (предл.)

Не се разбегале и не легнале кој каде ќе можел да ја засолни главата, измршавени и изветвени, со ненадејно чувство на папсаност, а Васко Тушев, забест божем под подотворените усни држи парче пресен кромид, се веднел над својот баџанак, нем и сув, додека од карпите се разнесувал гласот на оној што стрелал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Лево од нив, меѓу расфрлени карпи, ги демнел некој невидлив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Едо се приближи, се ведна над моторот и виде дека разводникот е отворен.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Бошковица, офкајќи од староста, се ведна над огништето да ја врши работата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Што е ова? - Арсо се ведна над ќесето што го извади Патрокле од пазува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се веднеше над црви а се сметаше за змиски цар. - За риби, објасни и не ја дигна главата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се ведне над восочен труп, распорен дрско и со еден замав. објаснува нешто на туѓ, одамна изумрен јазик, некакви формули и неизбежни правила, како догматичар на еден одамнешен век.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А потоа приоѓа и се ведне над легнатата во колата Огнена: - Немаш причини да приговараш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)