вади (гл.) - душа (имн.)

И да сум ги надгледувал затворениците, легално осудени од народните судови, не сум им ги вадел душите.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сомнително ме боли глава, затоа ќе избегнувам да ја среќавам сестричката. Ми ја вади душава со памукче.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Или тој ќе пројури со своите јаничари на коњ вранец, како ветер што ја мете калдрмата, а притоа со стружење ѝ ја вади душата, ѝ ја корне?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Беше еден огромен самјак, еден таков, за кој долго се прикажува, замина нагоре, решен да му ја вади душата уште со едно прогонување, а можеше да биде задоволен со тоа, што сега не ќе може да му ја измеша дирата со некоја друга дира, што ќе ја сретне, затоа што тој беше бележан, и тоа добро бележан, како што се чинеше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
14. АНГЕЛОТ МУ СЕ КАЖУВА ЗАТОА ТАКА ГЛЕДА - не Архангелот Михаил на смрт што вадел душа, ами некој од ангелите што блескаат ко веда процепувајќи го небото - бескрај да му внушат...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
А таму, рофја да ги удри, им ги вадат душите.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Мофашите си мислат дека се кренале мртвите и одат на нив, ќе им ја вадат душата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)