Приближно во тоа време, пролетта 1900 година, во Кружокот бил примен и Павел Шатев, кој тукушто ја завршувал гимназијата, така што, за разлика од Цариградскиот кружок, кој броел три лица, Солунскиот бил неколку пати поброен и дејствувал дома, во доста поинакви услови отколку што ги имале Мерџановци во Цариград.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)