Тоа сѐ повеќе му ги боде очите на фашистичкиот стражар.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
За моја среќа или несреќа патот за Штип и за Криви Дол го затвори германската војска што се повлекуваше од Грција.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„А што да напишам сега на тенеќето?“ прашав. „Стокми нешто што не боде очи“, ме посоветува Боге од Бањи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Вака Мила беше меѓу првите на листата за ликвидација зашто учителот на многумина им бодеше очи, со козлето на прагот на училиштето.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ми беше доволно да ги отворам овие книги на која било страница, за да го почувствувам зрачењето на едно блескотно присуство кое се наложуваше како егзактна антитеза на сѐ што некаква постојана актуелност без прекин ни ги бодеше очите: омраза, свирепост, лудост и над сѐ глупост.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Како мајстор за мртовечки ковчези ме одредија кога ненадејно му се претстави на Господа газда Спиро.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Се испречија ти е војски среде главниот пат, ни пиле да прелета.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Каква што е помислата на секој читател, претпоставувам да му пишува на авторот и јас посакував да им пишувам на некои автори, но тоа никогаш не го направив; јас бев пречувствителна на фактот дека Господин или Госпоѓа Х живеејќи на одредена адреса не можела да биде истата личност како онаа која живее во своите книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)