Другари команданти, тоа би било сѐ. Сега вратете се во своите единици и по изнесениот редослед започнете го прегрупирањето...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ништо не му реков на Земанек за онаа вечер; му реков само дека сум ја видел Луција со тетка ѝ на корзото, и дека не сум ѝ пристапил; тој рече дека умно сум сторил, оти сум бил сѐ уште неистрезнет и непресметлив.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Еден од нив забележал дека месото на граматикот сосема се распаднало, а очите му биле сѐ уште ведри и полни светлозрачен лач, како да видел откровение божје, а не успеал да го соопшти.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но, тие луѓе не можеле да се откажат од своите стари верувања, од своето семитско многубоштво, а секој што ќе се откажел од вербата во новиот Бог бил казнуван, по Мојсеева наредба, од неговите блиски приврзаници.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Всушност, тие според брат ми во тоа време уште не биле народ, затоа што, пишуваше, биле сѐ уште само „семитски племиња“ населени во „гранична провинција“ и од нив, здружувајќи ги, Мојсеј ќе создаде народ, со цел да ја шири верата во едниот и единствен Бог – Атон, па со нив тргнал во потрага по светата земја.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Еве, и на оваа негова слабост сум спремна да помислам.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Дури, можам и да си помислам оти на моменти се јавувала во неа желбата да ѝ се јави!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Се разбира“, вели, „не можам да го ослободам од вина ни Ролана; нему секогаш му било сѐ едно со која ќе легне. Само доведи му жена.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Добро, се сложувам со тебе, можеби и не било сѐ токму по тој ред, како што јас си претпоставувам, но ако имало барем малку мајчинско чувство во неа, морала да постапи така, морала да се наоѓа само неколку чекори зад ќерка си.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)