бил (гл.) - познат (прид.)

Еден руски патешественик, по име Виктор Григоровиќ, професор од Казан многу се изненади кога виде славјански книги во Охрид, во моето родно место Струга, во Преспа и др. затоа што тукашните славјани не им биле познати на европејските народи, туку од нивна страна биле сметани за некаков друг народ.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Елза Триоле, сестрата на Лили Брик, онаа поради која Мајаковски од облаците си направи панталони, била позната европска интелектуалка, всушност, типична муза.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Закуподавецот не одговара за недостатоците на закупениот предмет кои му биле познати на закупецот во моментот на склучувањето на договорот или кои не можеле да му останат непознати (чл. 577, ст.1 од ЗОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Употребата го опфаќа и користењето на предметот [прибирањето на плодовите], ако поинаку не е договорено или вообичаено (чл. 570, ЗОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во дебарско-кичевските и скопските краишта богомилите биле познати под името „торбеши”, а во Воденско и Солунско како „кудругери”.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
До средината на II век Словените биле познати под името Венети и живееле на територијата околу Балтичкото Море, Карпатите и долините на реките Дњестар и Дњепар.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
И покрај овие јасни факти што им биле познати на сите оние што вршеле поважна функција во МРО, ЦК решил да се дигне востание во Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кон нив биле приклучени и неколку богати македонски трговци, но тоа не го менува фактот дека главни носители на егзархиската политика во Македонија, против која се борела македонската интелигенција, биле познати интелектуалци дојдени од Бугарија и дека тие станале главни идејни носители и организатори на борбата против историски определената самостојна дејност на Револуционерната организација, т.е. против нејзиното основно програмско барање - по револуционерен пат да извојува политичка автономија за Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Врховниот комитет минал во рацете на Цончев (иако претседател бил познатиот бугарски писател Стојан Михајловски), доверливо лице на Фердинанд, а Сарафов продолжил и натаму да се занимава со „револуционерна“ работа трудејќи се сега да се претстави како пријател на Македонската револуционерна организација.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Иако тие на обичниот човек не му биле познати или не му биле важни, за полицијата би требало да бидат многу важни.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Причините за битолските колежи на сите оние што ги знаеле и следеле револуционерните настани им биле познати.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Градовите ќе бидат информациски центри, онака како што биле познатите италијански градови-држави во минатото, Џенова, Фиренца, Пиза и Рим.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Најоригинална затоа што зазеленувањето на ѕидовите и тревнатите кровови биле познати и пред него, но неговата идеја за стебла кои растат од прозорот е без конкуренција во досегашната историја на архитектурата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Карл Хајнрих Улрихс, првиот политички активист за еманципација на хомосексуалците, кој почнал да пишува на почетокот од 1860-тите години, се опишал себеси со една прочуена латинска фраза како женска душа затворена во машко тело (anima muliebris virili corpora inclusa).45 На Вестфала му биле познати неговите дела.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Си ја замислував апсурдноста: распарталена книга пронајдена на улица а потоа прогласена за своја само затоа зашто не бил познат авторот! А згора на сѐ распарталена.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Овие и некои други слични размисли не беа во состојба да повлијаат да помислам дека картичките извезени со стихови всушност не постојат и дека се загатка што ја испраќа сонот за да ме вознемири.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Претпоставувам дека, ако би ни биле познати сопствените коски, никогаш не би ги покопувале мртвите, туку би ги чувале како светињи во соби уредени онака како што би сакале да ги затекнеме кога ќе отидеме во посета; а нашите непријатели, доколку ги украдеме нивните тела од боиштето, треба да ги ставаме во музеј онака како што умреле, со сѐ уште видливиот челик во телата, со искривени шлемови, со неизносени заштитни капни на чевлите, па пријателот и непријателот би станале толку неверојатно историски што и за сто години би ја затекнувале устата отворена за истиот говор и сите делови со кои сме го минувале животот прободени какви што отсекогаш биле - градниот кош, околувратникот, черепот - сѐ уште повторувајќи се, сѐ уште предизвикувачки, лесни како ангели, сѐ уште вредни за сеќавање и љубов.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сме биле познати по својата чесност околу единаесет столетија, дури и кога сме биле најбогата фамилија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ниеден член на фамилијата Гарогланијан не можеше да биде крадец.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)