Божји избраници и заштитени со неговиот знак, или можеби, овоземни суштества, лукави политичари храбри мажи, кои, приклонувајќи се кон различните завојувачи и борејќи се прикриено против сите нив успеале да си ја дочуваат својата наслеба и својата самобитност?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кои биле нејзините жители, ако веќе биле, постоеле?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Она што би било нејзин еквивалент по симболичката жестина (што значи од онаа страна на политичкото) би била истата операција која направи незнаењето, распаѓањето на знаењето да го изврши ударот против властите - повторно да ја пронајде таа чудесна енергија, но на сосем друг ниво, на повисока спирала: да постигне невласта, распаѓањето на власта да удри против - поправо, против што?
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Те чекам во студиото во толку и толку часот”, биле нејзините зборови при закажувањето на средбите.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Тоа на Вера никогаш не би можело да ѝ се случи, па дури и ако би биле нејзини сопствени деца.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Измамникот зар низ прозорецот и се пикнал со помош на поткашлување?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Или, сепак, да живее фантазијата бидејќи само таа не старее.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Зарем таа на тој начин само проверувала кој бил нејзиниот гостин од изминатата ноќ користејќи го токму тоа накашлување на глувчето?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Се согласувам со тебе. Има такви, како што ти ги нарече -подбуцнувачи.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Божем не била нејзината смрт, како што беше објавено, несреќен случај!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Вистина е она што се зборува?“
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)