бил (гл.) - гладен (прид.)

Зашто секогаш (а секогаш бил гладен) Чук Нам воздух и ветар јадел.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Но, и таа била гладна. За да не оштети некое од децата, одлучила од секое дете да земе по половина јајце: од деветина по половина“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Александар заклучи дека мора да јаде за сите негови претци кои биле гладни и дека би било крајно непристојно да не се придржува кон овој своевиден култ на предците.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Леле! Само оној што бил в планина, само оној што бил гладен и уморен, само оној што печел сланина на ражен, знае што сладост е тоа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Оф, тоа да не си посмеала, Ѕвездо моја! Тие што оделе велеле - Далечините биле гладни глутници!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
А ете, убавината на таа ноќ, слична на топол леб изваден од под вршник, ме потсетуваше токму на тие воздушести празнини во него. Или сум била гладна?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А и онаа приказна за сонот во прегратката на војникот кој знаел да бакнува најтопло иако тоа го правел преку превезот на ноќта!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Рано било, тој не бил гладен, а лебот му тежел, му пречел, па го извадил од торбата и го замавнал во една грмушка.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тој добро ја познаваше оваа идеја од западните извори, но не можеше да ја поврзе со гладот, хроничната сиромаштија на овие луѓе, кои немале фабрики, пруги, задруги, но кои никогаш не биле гладни, гладни како во овие времиња.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)