бил (гл.) - на (предл.)

Татко ми, како непартиец, знаеше дека ако купи коза прв би бил на удар, доколку дојде од власта строгата забрана за чување кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Намерата на луѓето не била на страната на законите на природата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тоа е толку многу видливо како жена ми гледа што се случува така што лесно би можело да дојде до скандал, сестрите да се фатат за коси, но жена ми го гледа и тоа дека сестра ѝ со завист гледа во гениталиите што нејзе ѝ биле на располагање во животот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Некогаш, пишуваше тој, половината од нивите, шумите, говедата и овците во Маказар, биле на родот Поцо, но подоцна семејството, или семејствата, осиромашиле, а по Втората војна и тоа што останало, било земено од државата како некој неправедно создаден вишок, кулучко богатство.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој самиот сигурно не бил на местото, ниту имало потреба да биде.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
По цел ден биле на градилиште, работеле и над нормата, а веднаш по работниот ден, кој понекогаш траел и по дваесет часа, се враќале во хотелот и, од умор, немале време ниту да се навечераат. Сонот го надвладувал и гладот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Важно е да се промени амбиентот, да се биде на море и да се каже дека се било на странско море.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
После го разгледуваа албумот, ја видоа Јана каква била на дваесет години. Но нејзини снимки немаше многу.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Можеби се потсетил на она време кога бил на моја возраст.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Овој пат тато навистина ја рече правдината.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Син ти расте“, рече тато, “и не очекувај сѐ да ти кажува“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Знаеш ли што се деси со Матновидецот 2 ? - Додека бил на некој роденден му влегле лопови у куќата.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- А што си видел? - Ништо, ми кажувале. Син му на дедо Иван ми кажувал. Тогаш тој бил на наши години.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ех, колку, колку убаво би му било на Бојан да си поигра со срната, да ѝ шепоти, да ја гали, да го освојува нејзиното пријателство.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Уште паметам јас како ми било мене кога сум бил на нивно место, но во сосема други околности Сепак, се вратија омацурени.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во постапката по приговор работникот, по негово барање, може да биде застапуван од страна на синдикатот (чл. 20 од ЗИДЗРО/септ.10); б) при престанување на важноста на договорот за вработување врз основа на судска пресуда, наместо обврската на работодавачот на работникот, покрај враќањето на работа, да му исплати надомест на штета 41 и придонеси од задолжително социјално осигурување, беше заменета со обврската работодавачот да исплати бруто-плата која работникот би ја земал кога би бил на работа, намалена за износот на приходот кој работникот го остварил врз основа на работа, по престанокот на работниот однос.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
- Одамна не сум бил на чамец, кхм-кхм - се накашла дедо Васја.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Брегот се сокриваше во темнината. Ѕвездите не се гледаа. Водата беше црна.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ми се чинеше дека кога јас би била на нејзино место, би побегнала од дома, каде и да е, сама во светот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Можеби, во меѓувреме, пак сум бил на славата на Свети Никола, но тоа не го паметам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Според него, тој бил плашлив и недораснат да ги води запрегите и, освен Кукулино, познавал уште само неколку села.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нема извори на живот. Животот е извор што се пие себеси.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
2 Според подоцнежното раскажување на кукулинецот Лозан Перуника* (значи по седумдесет и осум години од настанот, кога тој веќе бил на прагот на своето столетие, поточно - според записите на некој калуѓер од илјада деветстотини и тринаесеттата година, кога веќе се гризеле со оган и челик под знамиња на лав или двоглав орел и атакувале едни на други преку полумртви села и градови во прашина, во чад и во треска бугарските дивизии на генералите Тошев, Ковачев и Иванов и српските дивизии од Првата, Втората и Третата армија на престолонаследникот Александар и на генералите Степановиќ и Јанковиќ, и едните и другите, мобилизирајќи ги македонските голтари од вардарскиот, пиринскиот и егејскиот дел на својот вилает да пукаат едни во други**, додавајќи му ги на тој хаос и грчките војски, сите три крунисани влади на тие армии во алчна агонија да лапнат по еден залак од Македонија), во она време големоглавиот и бабуњосан Адам Леновец им раскажувал на неколцина од дружината дека попчето што го мердале ноќе во Лесново не се занесувало толку по идејата на грчката Патријаршија за една голема и од Зевс или Саваот благословена Елада, тој неграмотник со ретка брада можеби за тоа и не знаел, колку што сакал да ги завлече прстите со многу топчести ковчиња под ленената кошула на Фиданка Кукникова; каменоделците по ден, најчесто пред своите жени со загатливо сомневање под клепките, ја проколнувале и ја пцуеле убавицата со дамки, со тие златни очи на страст и копнеж по милување, а ноќе станувале од постелите на своите жени, божем во дворот ќе шопаат широко расчекорени и без воздишки по она што пред тоа го сонувале, всушност како лилјаци ја облетувале Фиданкината куќа со еден прозорец под бушавиот сламен покрив и со напукнат оџак; жените веќе нешто знаеле за ноќната лилјачка игра на своите мустаќести балами и со дукат го наговарале попот да се преправи во козинав врколак и да внесе страв во селото; ама и на попот, како што раскажувале, не му висел под папок суџук од мелено козјо месо; и тој станувал бабачко кога ќе се сетел какви тајни си криеле жените под кошулите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако патувал некогаш негде, заборавил. Само со едната нога бил на овој свет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Работи кои губат на значење, со тек на време дали твоите планирале да се родиш; што си имал географија во петто; дали некој е малку постар или малку помлад од тебе; кај си го загубил црното зимско капче; од која страна на креветот спиеш; каде си бил на летовање 1976; породилните болки; кому си му ја позајмил „Бесмртност“ од Кундера откако повторно си ја купил; ланскиот снег; сè што си заборавил, затоа што сигурно имало зошто; прашањето што би било кога би било и, повторно, дали сево ова има некаква смисла?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
А, може да заврши работа и добар селектор, внатре во екипата (не сум била на фризер, пуштам џигерици).
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И вели Првин си помислив дека е Глувиот Џокоски или дека е некој кој бил на Молитвена Вода и сега се враќа оттаму, но потоа убаво видов дека не е нашинец.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога биле на отпуска, жените ги молеле да се предадат, оти децата им трпат за јадење.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Треба да го вратиме пред да стане кој и да било на светов и во околинава.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пред да паднам, рипна преку седум лози. Потоа продолжи да трча.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Двете соседни куќи!“, извикав; „сигурно сте биле на големи маки.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Гајдата им била на веселниците и татко и мајка.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Знаеш ли што сторила онаа моја ќеркичка минатата сабота, кога нејзината единица била на поход на патот кон Берхамстед ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
19. ЗАБОТ ГО БОЛИ, ПА КРИВЕ - некои свират на тенка жица, тие што биле на концерт нивен добиле маски за сентиш лица...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Надоместот на месечната плата се определуваше во износот што работникот би го остварил кога би бил на работа.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
БАРБОШИН: (на Мешаев.) Според некои надворешни знаци, што му се достапни само на опитното око, можам да речам дека вие сте служеле во флотата, дека немате деца, дека неодамна сте биле на лекар и дека ја сакате музиката.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кога таа би била на место на Обама, уште сабајлето на петти ноември Џорџ Даблју Буш би завршил на гилотина, Џон Меккејн би го испратила да дроби камен во Гвантанамо, Кондолиза Рајс јавно би ја шишале пред Капитол Хил, на Дик Чејни би му пуштила луѓе да го дават со свилен гајтан, а на Сара Пејлин сосе мажот и петте деца би им пресудила ко Ленин што им пресудил на Романови.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Бил на младешка возраст, снажен, ставит, со широко чело, со бујни црни коси, со густи веѓи, и мустаќи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со прво беше направил еден крст на едно дрво, од некое суво дрвце, за да го познава местото, чунки ќе одел како внатре во адата, за да види што има и што нема, да ако нема некоја трага од човека, пак сакал да се врати назад кај изворот за да поживее тамо со емишот што бил на дрвата.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Бојаџијата не беше сигурен дали го разбудиле чекорите на студентот или крцкањето на вратата, но кога ги отворил очите и наближил до прозорчето Ѓошо Савев веќе бил на полјанката омеѓена со карпи што се спуштале дури до поројот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Улогата на драмата била на гледачот да му понуди катарза. Катарза значи „прочистување“.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Драмата им се покажуваше на луѓе кои на некој начин го загубиле својот пат.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И јас да сум на нивно место, - си велеше, - да ме будат страшни соништа во кои арамијата ми виснал над глава со нож в раце готов да ме заколе, да гладувам, зашто она што го имам ми го собира некој со помошта на еден јатак , да ми ги грабне некој со крвава пот спечалените пари, да молам да го дадам аманетот на најмилиот од куќата како што беа оние пет лири на татка ѝ на Трајанка, да морам да се посрамам како татка му на Пецета, зашто некој, кога сум бил на мака, ме одделил од најмилото, а јас сега не можам да му го вратам, та и мене да ми се случува сето тоа, - и јас не ќе можам да го здржам бесот, па макар сто пати знаел дека јатакот е јатак, а неговото внуче негово внуче, кое можеби ништо не знае.“
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ролан беше голем преварант! Не рековте така вие самите, Иван Степанович?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А можеби Ролан Јаковлевич навистина самиот кренал рака на себеси, како што рече Ракоткин!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Убиецот веројатно би тврдел дека воопшто не бил на местото на злосторот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Од Крушево ни се јавија еколозите од ОУ „Никола Карев“, се запознале со група наши соученици, кои биле на зимување во „Шула Мина.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Е бре, Андреја, не се занесувај. Сме биле на твои години.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ретки се и оние што се фалат дека биле на работна акција, дека дале доброволен прилог, дека се дарители на крв.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
А и да се пофали некој меѓу вас дека бил на летување во тоа и тоа село, тоа „не пали“, не предизвикува таков восхит кај слушателот како ако се рече дека некој бил на Родос, Крф, Палма де Мајорка!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Што ќе правиш: откако ќе паднеш, ќе видиш колку си бил на високо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се покажа дека девојката што му играше таа вечер е истата студентка кај која бил на гости во еден часот после полноќ.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Групата на Мерџанов добила материјална помош од Сарафов, кога тој бил на чело на Комитетот, а гемиџиите - подоцна.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Биле ослободени Гарванов, Мирчев, И. Кондов, кои биле на заточение на Родос.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Врховистичката оружена акција во Македонија ги поттикнала големите сили, особено Русија и Австро-Унгарија како “најзаинтересирани“ за настаните во Македонија, да го забрзаат подготвувањето на реформи надевајќи се дека на таков начин ќе ја смират револуционерната атмосфера во Македонија и ќе ги осуетат бурните настани што биле на повидок.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)