бил (гл.) - тој (зам.)

Ете, ќе ти направи смртно да се заљубиш во кокошка.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дики: Ух, заебан бил тој.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како тоа тој го правеше, зошто го правеше, ќе разберете од оваа книга“.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кој бил тој чуден човек?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Не случајно уште тогаш пред да замине во Маказар, толку му се налути на Јане, кога овој му рече: Не си ти Симон тој човек, друг бил тој твој предок Никола Поцо, за кој ми кажуваш!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
При градењето на Вавилонската кула, Господ бил тој што ја одредил и мерката и казната. Ги измешал јазиците на луѓето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И кој би бил тој толку будала зимно време да брка комитлак?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас не можа глава да веда на никого, бил тој Турчин или рисјанин. Јас сакам да су слободен.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа и Бахтијар се согласи со предлогот од бимбашиите и во крајот на марта и почетокот на април ги прибра Анадолците во Битола.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Седа — седа, лежа — лежа. Да нема кој да ми кумандуа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Таа ноќ Џонс бил тој човек, измислувајќи систем од јажиња и чекрци со чија помош бил во состојба да се подигне себеси за да може да ги наслика горните делови од платното, кои инаку не можел да ги досегне.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Конзервите од џумбирово дрво, батериската лампа, кутијата за кафе со четките: тие предмети, а и другите, не беа најдени туку направени.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога тоа и го кажав, ми кажа што рекол: дека еден ден, додека влегувал во метро, видел еден човек како им продава моливи на две жени - човек без нозе, кој се движел со помош на платформа на тркала.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Всушност Бојс бил тој никој, како што, по мое мислење, бил и мртвиот зајак во wie man dem toten Hasen die Bilder erklart - тој сликите што ги направил како возрасен човек му ги објаснувал на мртвото дете во себе, за во нив да вдахне живот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А неговиот воз на спасувачки санки во Das Rudel, 1969, ја сугерира потребата за спасување и за исцелување на раните од детството.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Она што го привлекло детето била интиуцијата за неговата сопствена историја и време и за присуството на нешто што никој не го забележал”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Врската дојде, се препознаа преку договорената шифра, без притоа Баге повеќе да се загледува во човекот за врска, кој и така му беше и требаше да му остане непознат, бил тој маскиран илегалец или провален диверзант.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Дрмон ќе ти ја направи куќата - ем сѐ што ќе најде ќе ти изеде и ќе ти испие, ем ќе ти ја испреврти куќата. И како да не бил тој.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
За да биде парадоксот уште поголем, тој знаеше дека кога би имал да поживее уште доволно долго време, нивните односи би биле обратни: господинот Гроздановски би бил тој кој би му ги потокмувал влечките на кучето пред спиење.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И ми прескокна уште еднаш кога се прашав кој би бил тој што би ме побарал за да открие дека сум умрел?
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Негувањето на добриот вкус им е дијалектички спротивно на кампот и на неговата восхитеност од лошиот вкус, неговата љубов кон естетската катастрофа – дијалектички спротивно, велам, затоа што добриот вкус и невкусот нужно упатуваат еден на друг, а едното го имплицира другото и едното постојано ја приспособува сопствената дефиниција во однос на другото. ‌Самиот вкус, бил тој добар или лош, е бесмислен без скалило и мера за вредност, без степени на префинетост и распознатливост.276 Во естетизмот е вграден одреден снобизам, со цело множество аршини, критериуми, судови и перцепции, со обиди да се распознае подоброто од полошото, згодното од одвратното, оригиналот од имитацијата, реткото од вулгарното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го третира стилот како утопија сам по себе – колку и да е ужасен некој конкретен стил и колку и да се фрапантни општествените значења што можеби ги кодира во даден контекст.274 При тоа одбивање некој туѓ или надворешен вредносен поредок да ја деконцентрира од некоja естетска обземеност, па бил тој и поредок на напредни политички вредности или особено ако е таков, камп-културата се впушта во сопствен вид општествена критика, во сопствен вид бескомпромисна одбрана на фантазијата и на задоволството, а со тоа и во сопствен вид политички отпор (тоа е една од пораките на Пуиг во Бакнежот на жената пајак, исто како што е и една од пораките на Сартр во Сен Жене).275 И вкусот и невкусот имаат важни, иако различни, улоги во машкиот геј-естетизам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Камп-вкусот ѝ го врти грбот на оската добро-лошо на обичниот естетски суд“, вели Зонтаг; „тоа е начин на вреднување – не суд“.273 Настрана сите естетски критериуми според кои може да се суди за таквиот предмет, камп-естетизмот ја поддржува формата – стилската кохерентност на еден целосно остварен стил – како вредност сама по себе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не сум бил тој што треба да го предава. ‌Цел живот ми кажувале дека немам врска како да бидам геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Без баш да ја помеша таа вредност со убавина, тој, сепак, ѝ дава значителна естетска вредност, опирајќи му се на секој начин на оценување што би инсистирало да се примени врз предметот построг, посериозен или посодржински склоп од надворешни стандарди, било морални, било естетски. ‌Камп-сензибилитетот така го оправдува „светот како естетска појава“ (нешто што Ниче сметал дека може да го прави само грчката трагедија или Вагнер).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако е точно, како што се дознава од разни извори, дека во борбите кај Баница е убиен Делчев, тогаш на македонското револуционерно здружение, чијшто главен организатор, како што се тврди, бил тој, му е нанесена речиси ненадоместлива загуба“136.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сега му се одолжувале на покојникот за прикаските со кои ги обогатувал во Кукулино во претпразничните ноќи или во празничните попладниња и брзале да бидат мудри како што бил тој некогаш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- И слепо и чкулаво подава рака по змиско јаболко, се лутел Симон Наконтик како осамен светец на семожни гревови позамрсени и од волчи црева, всушност повеќе исплашен отколку величествен набожник зашто го потресол крик на див петел од лесковата шума на селото, предупредување на смртта што брза кон такви каков што бил тој, за кого женското милување претскажувало почеток на пропаѓањето на светот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ноќта ја минале со молчење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој не ја знаел темната јадосаност на Куно Бунгур и неговата вера дека соништата на ноќта што доаѓала се само негови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Колкав и да беше тој имот на душата, каква и да беше неговата недостижност за другите луѓе, животот на Богдан Јанков не ќе се изменеше по седумдесет години од првото заценување над дојката набрекната од синкави жилички и млеко ако тој чувствувајќи го мирисот на 'ржта и пелинот од момчешките дни, не почна да копа со ковчестите прсти по мусандри и стари ковчези и да бара спомени од младоста, нешто што ќе го врати таму кај што бил тој што бил силен и значаен на пат без тумби и румби и под небо без допир со чад од железарници и локомотиви на натоварени возови.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тогаш многу боровинка се береше, а билкарот што ги откупуваше пак, како што после се разбра, бил тој Сврделот, тој Едо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Што бил тој уште да ве држи овде, му рекоа на месјето.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Или можеби ќе ме задржат во зоолошката градина, каков би бил тој живот! Брунила, кажи ми што да правам?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И така тогаш и не дочув кој бил тој Луман арамијата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Во меѓувреме Бориз и Петка, дете најголемо и најсилно меѓу нас, праша: - Кој бил тој Луман?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Друг некој бил тој, убиениот. Друга мајка во црно ќе завиеја. Нека им е простено од мене.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А и не беше важно кој бил тој несреќник. Нели платил!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
На времето во Хавана и ноќите побелуваа од белиот рум во „Бодегита дел медиа“ и наутро не можевме да се изначудиме каков чудак бил тој Хемингвеј штом кучињата си погребал како луѓе во дворот на куќата кај Хавана од каде пак, ако го опули морето, секој си понесува (за спомен и долго сеќавање) макар едно бранче од приказната за старецот и морето.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Растот на оваа 97 сфера за Арент означува пропаст на јавниот простор на политиката и негово дегенерирање во „псевдопростор на интеракција, во којшто поединците веќе не ’делуваат’ туку само ’се однесуваат’ како економски производители, потрошувачи, и урбани жители“.115 Меѓутоа, мора да се напомне дека Арентовиот приказ на агонистичкиот политички простор на грчкиот polis е крајно идеализиран, исто како и Хабермасовиот профил на буржоаската јавна сфера.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Агонистичкиот политички простор на полисот што Арент толку високо го вреднува бил овозможен само преку исклучување на големи групи од грчкото општество – меѓу кои жените, децата, робовите, надничарите, резидентните не-граѓани, и сите не-Грци - иако токму нивниот труд бил тој што им овозможил на грчките мажи да го посветат своето време на заедничкиот интерес за политичко здружување.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
- Па будала бил тој Итар Пејо зошто да се смеам!
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
За него не знам ништо, а сакам да знам. Што бил тој? Каков бил? Што работел? Имал ли семејство? Имал ли пријатели?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Пашата, божем налутено свика: „Кој бил тој?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)