А можеби и ќе паднеше во морето ако со својата блага пролетна насмевка не ја храбреше сонцето: Ластовице, лекокрила, биди силна, биди лека, летај, летај, летај мила родно гнездо ми те чека.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Помислив дека далечината и времето ќе биде лекот. Но, таа, болката, ме стаса.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)