би (гл.) - се (зам.)

Ова делуваше инспиративно за Величковски за тој, во април 2010, да поднесе тужба т.е. да иницира посебна парнична постапка за неисплатените плати.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
После добивањето на конечната пресуда во нејзина полза таа потпишува вонсудска спогодба со која се регулира исплаќањето на парите од страна на работодавачот и тоа на две рати.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тој не се обрати до Трудовата инспекција затоа што тоа е државен орган во состав на МТСП, а исто така и АД „Охис“ е во државна сопственост – така што Величковски вели дека и доколку евентуално би се обратил, тоа би била ситуација во која „кадија те тужи, кадија те суди“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, потпишувањето на спогодбата се направи под определен притисок и со закани пренесени преку одредени вработени, а се со цел да се избегне скапата постапка на присилна исплата во еднократен износ, која би се спровела по пат на извршител.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Правецот во која се одеше беше погрешен, луѓето стануваа мајстори за лажење, како обид за излез користеа секакви можни финти како би се одбегнал пренадуван вакуумски балон...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Дури сега се сеќавам дека само за едно би се повратил таму: да им солам памет на соседите околу, да им се жалам да им правам незгоди.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тоа по детали го имав разработено како случка која би се случила, си реков чудејќи се зошто никако не ја тргам раката од гениталиите иако во дланката ги чуствувам како некоја сува крпа.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не го сакаа тоа од некоја наклоност или добронамерност спрема мене, не ни дека би се откажале од своите сплетки, туку сакаа да им бидам блиску за да гледаат како одблиску ги слушам, да можат директно да ме зграпчат, да ме тегнат и да ме тресат за палто.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во мигот кога посегнав по спружените алишта и не сакајќи се слизнав на тазе подмрзнатиот балкон, кој за несреќа беше на 13-тиот кат од зградата, каде живеев заедно со моето момче, ми прелетаа низ глава сите овие реминисценции, на кои во друг случај не би се сетила сигурно.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
„Секако си се метнал на мене!“ рече тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Кога би се редел прв, не би се подбивале со мене: - Ама Крали Марко! Кускуле...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Рано ти е да се вишиш. Јас дури во шеснаесеттата година се извишив.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Барем еден од ова камење кога би го кажал она што го премолчува - би се покажало нешто како море среде кое одново ќе стоиш Ти - на песната бајракот вечен.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Кога би смогнал сили, значи, како Буда, и да се втројам ваков - и тоа би било без значење: би се втроил снеможен и - стуштен...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Нашето црвено ждребе, нашата улава стихија, кога би се сетило на овие ливади и на оваа месечина ноќва - тоа со еден единствен скок би ја прескочило високата планина на времето која нѐ дели, би ги прескочило сите ноќи, значи, и сите одминати години, и би се покажало од некаде, би се растрчало и потскокнувало, би виштело од радости, и не знаејќи дека со своите тенки копитца тоа тропа на вратите на сите кои растеа и трчаа заедно со него, заборавени веќе и покриени со крвавото руменило на залезот...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Во однос на обединувањето на Македонија се потенцирала нивната подготвеност за прифаќање и одобрување на формирање на македонската држава во рамките на Федеративна Југославија, но дека тие со сите расположливи средства би се спротивставиле на формирањето на „голема македонска држава која има аспирации на грчки територии“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Со отворањето на „Фондации нанадежни граѓани”, т.е. сперма, би се спасила и интелектуалната елита во светот, односно ние како потомци на Александар Македонски мислам дека и културолошки би дале придонес во развојот на светската цивилизација.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Со оглед на големиот број невработени во државата од 400 иљади мислам дека Владата би требало да преземе активности кои би се однесувале на заживување и ангажирање на толкавиот број невработени.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Така и со појавата на срната, иако таа го разнежи, иако почувствува задоволство дека може да ѝ помогне, сепак изостана онаа вистинска, пенлива детска радост, што би се случило кога би бил и дедо му крај него, кога снегот не би паѓал толку застрашувачки и кога не би постоел тој скриен, тој леден страв што го остави ненадејното волчешко завивање.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ако одговориме потврдно, тогај, очигледно не водиме сметка за комплексот придружни составки кои го дефинираат и материјализираат првиот допир; доколку пак го негираме тоа - ние свесно ја скаменуваме континуелната смисла на творечкиот чин, зашто авторот тогај би се престорил во објектив, во ѕид врз кој е втиснат далечниот печат на зборот, сликата, тонот...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Кога најпосле ги отфрлив алузиите што сакаше да ми ги припише нивната задоволна смеа, им објаснив дека моето интересирање по однос на облеката е упатено на можно откривање на некоја нивна особина која би се изразила дури и во тоа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ако сите три сфери на тешката леснотија – облаците, снегот и маглата – се претворат во течна состојба, би се добило вода, со благи кругови на површината, кои рамномерно се шират, од нежниот вртеж на планетата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Украс на планинана, накит ставен врз сината витрина, со посебна намена да ја украсува, со што би се предизвикало чувтсво на восхит, со што би се доживела глетката.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Покрај оделото и темната вратоврска, старчето има добродушен лик на престарен вујко и сосема семејно ми ги подава кадифените албуми, што и самите би се чинеле домашни, да не се позлатените букви и везот по рабовите, со кои добиваат нешто неприродно, наместено.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Како не би се сеќавал? Но, да продолжам: пред некоја вечер, во пижами, возбуден до солзи, дедо се втурна во спалната.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Веќе спомнатиот Вуди Ален вели дека уметноста е привилегија на интелигентните и образованите, но кога луѓето полесно ќе се разбираат, таа би се претворила во разбирливо сознание на светот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Продолжи првин со одење, во кое имаше и демнеење на мигот, во кој таа и би се вратила, а кога човекот немаше со што да фрли, таа зеде пак да се шиба огромна и блиска, каква што беше, за да можеш да ги здогледаш и црните српови од ноктите на нејзините шепи, за да можеше да го видиш секое превиткување на тупата болка во нејзините скокови, за да можеш да ги видиш и нејзините крвави непца, за сето време испуштајќи некакво подмолно завивање, полно со една ужасна, здржана, придушена бол, а Змејко, кој уште на првиот нејзин чекор знаеше дека ќе мора да отстапи, сега, кога она завивање нараснуваше во некакво ужасно стенкање кај она ѕвере, готово да расчешне сѐ, што ќе му се најде на патот, го сети дивиот ветер како го подига угоре и како го урива во провалијата под неговите петици и расплакан и сосема совладан тој отстапи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На Винстон му пролета низ главата мисла дека веројатно би можел сосем лесно да се изнајми собата за неколку долари неделно, само кога би се осмелил да ризикува.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Второ, во материјална смисла не постои повеќе ништо за што би се војувало.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Вие никогаш нема да имате ништо друго на што би се потпреле, освен таа идеја.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Суштеството без очи на другата маса го проголта, фанатично, страсно, со жестока желба да му влезе во трагата, да го пријави и да го испари секој што би се осмелил и да спомне дека минатата недела следувањето изнесувало триесет грама.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Боже, кога би се замислил тој и кога би сторил ниет да сфати колкаво зло сам да си причини може!!...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
- Сите од селото - небаре една рода... сам сама жена ... црна кукавица... и камен би се сожалил, а не душа човечка.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Разгледаа над мост, под мост, но и тука положбата беше благопријатна за него – немаше буен врбјак каде што би се скриле бунтовниците.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Неколку пати се обидов да го убедам да го смениме локалот, чисто за промена, ама бадијала: Лос Анџелес е огромен град на осамени луѓе, а во француската кафетерија Карло сите го познаваат - па зошто тогаш тој би се откажувал од таа удобна позиција на маалска икона?
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Се мразам што не знам ни штекер да сменам и ништо од пенкало потешко да кревам се мразам себеси што самиот се мразам а дупло би се мразел ако сам се сакам
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
До колку Конференцијата не ја измени својата одлука - се вели понатаму во нотата - Силите би се нашле пред еден конфликт чија што сериозност би била поголема одошто сериозноста на преседанот што би се создал со менувањето на таа одлука.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Сѐ би се одвивало добро во овие идилични рамки ако езерото, откако поминало толку милениуми без пречки, не се најдеше изложено на бурите на историјата на XX век.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во животот би се нафатил само со една дејност што е надвор од моите политички и литерарни амбиции.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Каде ни се заборавените зборови пред кои запиравме како пред можност да се најде изгубеното каде се зборовите дрочни со смрчки зборовите што нѐ попрскуваа со нектар и семе по крилцата и ципите срамежливи и бесрамни зборовите заради коишто капаците би си ги склопиле и би се префрлиле слободно во другото тело како во свое во своето како во туѓо по архимедовиот закон со озрачени души да не останеме полуживи и сами вечно и од јазикот да се откажеме доброволно, како од љубовта при сѐ што сакавме да бидеме заедно уште, огин-и-ништо залудно!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
На пример, се сместува покрај возачот, прилично долго поради тежината и веднаш почнува: Бев уште покрупен човек.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Сепак, не би се осмелил оваа т.н. свечена популарност во комшилакот да ја означам како една од причините што анти(-)упатствата и натаму се множат без прекин.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Или на онаа врска помеѓу него и Родна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не сум сигурна, но не верувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Навистина беше штедра во понудата, особено по мажачката со Анатолиј, но во таа своја игра не би се рекло дека одеше докрај.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Никогаш не би се нафатил да бидам судија на љубовта помеѓу Сузи и Генералот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Со инаетлива амбивалентност се обидувам да ги совладам сомнежите дека судбината не ги вмешала своите прсти во моите избори и одлуки и не би се случило она што се случи ако јас самата со целата присебност и свесност во моментите на рационалност го издлабував коритото по која тече реката на мојот живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Натколеница, колено, потколеница, стопало – што би се рекло, нога.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Ситуацијата донекаде би се подобрила со зголемување на парковски површини и дрвореди во градот.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Решението е во хидросистемот „Злетовица“ со што би се разрешило водоснабдувањето на градовите: Штип, Пробиштип, Свети Николе, Виница, Кочани и Кратово.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Меклин ја спомнал и можноста за формирање федерална држава, која би била составена од Југославија и Бугарија, а кон која би се приклучиле Грција и Албанија и во која, според Меклин, границите на „идеална Македонија цврсто би се формирале“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Со тоа, уште во текот на војната, наместо да се концентрира на воведување институции во системот, младата македонската држава се нашла во центарот на вниманието и станала предмет на судири и тензии меѓу сојузничките сили.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во случај на потреба резервата да дејствува со цел да го одврати противникот кој би се појавил од насока на селото Света Недела.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Наместо тоа, тој сугерира дека преведувањето попрво би требало да се посматра како една инстанца во која јазикот би се согледувал како секогаш да е во процес на модификување на изворниот текст, на одлагање и разместување на која и да е можност за дофаќање на она кое изворниот текст сакал да го именува.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Се тркалав ваму-таму обидувајќи се да пронајдам положба во која би се одморил и во која срцето нема да ми бие така силно.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тој верувам, кога би го опсипале со признанија и благодарници, не би се чувствувал убаво.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- А, може ли да му однесам ружа на гробиштата? - праша. - Да, дедо ти би се израдувал.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Како храната за бишката, како што на времето би се изразила мајка му, Бог да ја прости...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На неколкупати, во текот на тие денови од престојот во Брезница, авторот доаѓаше на сретсело „на чека“, како што би се изразиле ловџиите, заради блиска средба со својот истоименик Едо Бранов селанецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Слон да видам како лета, ми се чини дека не би се зачудила.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)