бев (гл.) - тврдо (прил.)

И дури таа така сама спиеше и бараше средство со кое да се отруе, една ноќ кога беше тврдо заспиена, Полин ја преклучи вратата со друг клуч и полека, на прстички, ѝ влезе во собата, ѝ се пикна во постелата, ѝ ја крена кошулата и ја соголи; кога таа се разбуди и списка, тој веќе беше над неа, со едната рака ја стегаше за рацете да не му ги извади очите, со другата за устата да не вика.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Свесни за својот долг кон Татковината, тие беа тврдо решени да изгинат сите, до еден, но да не отстапат ни педа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Лицето на хирургот беше тврдо. Тој кловн секој ден оди на својот погреб, Оче Симеоне.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Бригадата на Мечета беше тврдо решена во овие последни денови да го освои знамето.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Сега беше тврдо и роговите се скршени и веќе немаме за што да се гризиме.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)