бев (гл.) - напорно (прил.)

Тој навистина се наду и со некаква услужна страст се тапкаше себеси по големиот мев; го правеше тоа бавно, тешко, очигледно му беше напорно да ја подигнува раката; солзи често му течеа врз лицето; но тој веќе ништо не разбираше. Маргина 37 67
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Така дишеше, со целото тело, што се чинеше како во себе да го впива целиот воздух.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа виорно вртење иако беше напорно, нејзе ѝ причинуваше задоволство, го прифаќаше, а одвреме-навреме и самата го потсилуваше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Беше напорно и возбудливо. Почнуваат со молчаливо демнење.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)