бев (гл.) - мошне (прил.)

Тоа беше мошне дебела, лакома жена од некои четириесет години, која сакаше да спие на воздух, во градината, под мирисниот клен.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Земјата на гробот беше црвена, мокра и таква како да е гмечена со галоши.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но, ноќе, најпосле, најде објект за цицање крв.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во куќата на Матвеј Николаевич стана уште полесно; само Наташењка плачеше, Вадим, по малку напрегнувајќи ја волјата, веќе се занимаваше со своите пресметки и, во себе, беше мошне горд поради тоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го нарекувам тоа „мала музика“ затоа што сум скромен, но таа преобразба беше мошне тешко да се направи. Работа е тоа.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Тогаш бев мошне активен. О, ла, ла!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во тоа време бевте мошне питомо, мошне нежно дете? Немав големи можности да бидам питом и нежен, бев воспитуван со шлаканици, така тоа беше во тоа време, воспитување со шлаканици, а и она „Молчи, мангуп еден!“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Бев дури и книжар. Бев мошне активен. Таков сум.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Неговите тајни работни досиеја беа мошне лаконски, најчесто со ознаката општествено инертен, но интелигентен, коректен.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ми беше јасно, за тоа бев мошне свесен, но немоќен поинаку да постапам, дека она што беше започнало да умира во него, уште повеќе се забрзуваше.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
XVII Притисокот на отоманското време во Татковите мисли беше мошне интензивен.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Водачот на јужната република беше мошне заинтересиран да се забрза преведувањето и објавувањето на откриените сиџили.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Една година подоцна за прв пат имаа брачни односи и беа мошне среќни.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Денот беше мошне пријатен и ние просто горевме од желба да талкаме по шумата и да откриваме нови, непознати места.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Овој чичко ќе си поигра со кучето и пак ќе го донесе, а можеби и Сократ ќе се врати.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
И зашто бев мошне малечок го нацртав човекот на два дела, таков каков што беше, и со закрпени ланталони.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Грев ми е за него. Кога беше мошне мал, плачеше и над мртва оса.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сакав да создадам хибридна синтеза меѓу овие два аспекта на потеклото, во вид на раскажување приказни а како начин да се разбере тој момент на криза. OГЛО: Во 1983 г. комунизмот во Унгарија беше повеќе или помалку мртов, и вие имавте можност да ја гледате пропагандата од историска перспектива. IГЛЕ: Државните ритуали на контрола сè уште беа мошне присутни.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
За среќа, бев мошне прикладно облечен, со тегет мантил и полувисоки есенски чевли.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Веројатно, затоа што бев мошне весел човек, кој со радост го гледа широкиот Божји свет, кој ја одложува работата заради смеа, шега и низа од сложени анегдоти, што ги освежуваше другите, зафатени со работата, со здодевните сметки и интриги.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Јас работев во канцеларијата крајно несмасно и до денес не можам да сфатам, зашто мене таму ме трпеа шест години, мрзлив, јас ја гледав работата со одвратност и по секој повод спорев не само со благајниците, но и со директорот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кога беа напишани првите ВИ програми, програмските јазици и хардверот беа мошне хиерархиски и секвенцијални.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој беше мошне задоволен дека пак се врати меѓу луѓето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Помеѓу Леонардо и Duchamp има многу интересни допирни точки: обајцата се синови на бележници; бројот на сочуваните дела и на едниот и на другиот е мошне мал; главните дела се оставени недовршени; обајцата беа мошне заинтересирани за анаграми и игри со зборови; Леонардовите научни игри (како и неговиот интерес за пишување со помош на огледало и интересот за сенките) добиваат интересна паралела во Duchamp-овата занимлива физика (и неговиот интерес за “повратот на огледалата” и “проектираните сенки”); заеднички им е андрогиниот психолошки образец; најпосле, Леонардовиот став дека сликата пред сè е работа на интелектот, наоѓа свој одек во настојувањето на Duchamp сликата да не смее да биде „само ретинална или визуелна; таа мора да биде поврзана со сивата материја на нашето поимање.“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На дното на таа репродукција ги беше испишал буквите L. H. O. O. Q. кои на француски можат да се изговорат како Elle a chaud au cul (Таа има врел задник).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Всушност, во она време, како и сега, беше мошне тешко да се стане самостоен сликар.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Да, тоа навистина беше мошне важен момент во мојот живот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Кога ние се појавивме на сцената, научната фантастика беше толку изнемоштена што ни беше мошне лесно да дојдеме на чело...
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Татко беше мошне рестриктивен во изборот на овие заемки зашто речиси сите, како и тие што следеа од областа на администрацијата, со падот на Османската Империја исчезнаа и во употребата во јазиците на новите балкански држави и во самата нова Турција.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко авторитетно продолжи: Писмото и азбуката со кои се служеа Турците беа и за нив исто така, позајмени од арапската цивилизација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ти беше мошне исцрпен со твојот преглед на можните турцизми кои можат да се најдат на нашата листа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Меѓутоа, Татко веруваше дека употребата на овие заемки нема конечно да замре зашто тие понатаму беа живо присутни во народната меморија и творештво, во народните говори, во старите документи од кои некои беа валидни и во новото време, како на пример тапијата, адетот, аманетот, бакшишот и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, кој, впрочем, ја предложи на почетокот од работата потрагата по опасните османотурцизми, макар што беше мошне темелен во толкувањето на заемките кои беа под негово негова надлештвонадлежност, започна да покажува поголема нестрпливост отколку Татко да одат до крај на мисијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Постапката на Флобер да се пресмета со своето време, со претенциозните картезијанци во областа на граматиката, астрономијата, логиката, етиката, преку инструментите на хуморот, гротеската, ќе ги натера Татко и Камилски да изнајдат свои патишта и нивни слични инструменти во докажувањето на лажниот напредок на лингвистиката, најчесто ставена во служба на политиката, што беше мошне честа појава на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мајка, која обично влегуваше во Татковата библиотека да ја избрише насобраната прав од книгите, беше мошне изненадена кога врз работната маса на Татко ги виде книгите за лавиринтите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко добро ја познаваше природата на Камилски, кој лесно се воодушевуваше, неочекувано и не толку мотивирано стануваше безрезервен оптимист, но и лесно се разочаруваше, запаѓаше во необјаснив дефетизам.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На мигови опфатен од чувство на дефетизам, кое беше мошне често кај балканските интелектуалци, формирани на Запад или Исток, сакаше да му каже на Татко јасно и гласно дека и нивната потрага по опасните османизми можеби ја губи основната смисла кога остануваат нерасчистени фундаменталните прашања за потеклото и врските помеѓу јазиците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, како познавач на старотурскиот, односно османскиот јазик, но и како негов современик, за време на студиите во Цариград, беше мошне внимателно слушан од Камилски, макар што според него говорителот се оддалечуваше од целта на дебатата, ако цел воопшто имаше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во домот беше мошне опасно да се фати човек во кражба.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Таа пак, ах, ќе морам еднаш со неа поподробно да ве запознаам, - таа имаше свој метод на казнување, совршено подруг од оној на татенцето, но по суровост беа мошне блиски.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Со ова свое недобро дело тој беше мошне задоволен, дури среќен.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сето тоа всушност беше мошне чесно, мажевно, исправно и благодарно за критика.”
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тоа, навистина, беше мошне неверојатно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Цигарите беа мошне квалитетни и добро наполнети, во необична свиленикава хартија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во секој случај, беше мошне бледа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Косата му беше мошне светла, лицето природно румено, а кожата огрубена од остриот сапун, тапите жилети и од студот на зимата која штотуку заврши.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таков посебен закон беше сојузниот Закон за штрајк (1991), 35 усвоен од страна на Собранието на СФРЈ, а кој беше мошне краток – содржеше вкупно 21 член, и ниту еднаш не беше менуван или дополнуван.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Критериумите беа мошне строги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А беше умна жена и знаеше да се варди од провокативните, политичките прашања, за кои беше мошне добро подготвена, особено пред да патува, кога не ги напушташе Татковите книги, особено неговата Историја на Балканот низ падот на империите, посебно задлабочувајќи се во „албанското прашање”, во сите негови варијанти, вклучувајќи го тука и хроничниот проблем на границите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Оваа поставка, стратешки важна за младиот Бретон, беше мошне сериозно реализирана.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тоа, самото по себе беше мошне интересно.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Џунглата беше мошне зелена; сѐ беше свежо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сите беа мошне убави и се штитеа себеси и возачот од дождот со стари весници.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Грците беа мошне незадоволни заради тоа што таквите критериуми треба да ги вклучат во својата пракса, но немаа избор.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Само погледнете го ова! (Леинџ ми додава една копија од DSM-III и ми покажува еден подолг разговор на пациент со психијатар.) Говорот на пациентот не е баш секогаш граматички правилен, но и вие новинарите често се користите со магнетофон па колку само неразбирливи или бесмислени реченици морате да отфрлите од лентата!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Неколку изјави на Бароуз од една ТВ-емисија Детство: Мајка ми беше многу слаба, со нежно лице, продуховена, и беше мошне интуитивна во врските со луѓето.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Семејна одлика.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Конкурсите вообичаени на Ecole normale или дипломските испити кај многу студенти го разбудуваа впечатокот дека во тие страшни редици сѐ е ставено на коцка, и дека станува збор за пресуда на живот или смрт.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Парискиот интернат за мене беше мошне болно искуство, мошне тешко го поднесував.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Огледалото исто така беше бетонско, па затоа на Г му беше мошне тешко да се огледа во него.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
„Со задоволство ке го побарам. Се надевам ќе се сети за студирањето и другарувањето бевме мошне компактни.“ ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Подготовките за одбележување на Денот на независноста беа мношне интензивни, зашто немаше многу време.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Последново решение, како најрадикално, беше мошне рано прифатено во Албанија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Затоа, со желба да го избришам од мислите на вашите еминенции и на секој верен христијанин ова моќно сомневање што беше со право изречено кон мене, со искрено срце и со вистинска вера ги отповикувам и ги негирам споменатите заблуди и кривоверства и воопшто сите заблуди и кривоверства и дејства спротивни на светата Црква; се заколнувам дека нема во иднина никогаш да речам или да тврдам усно или писмено нешто што би можело да фрли врз мене слично сомневање, и доколку ми се случи да сретнам кривоверец или некојшто се смета за таков, ќе ја известам светата инквизиција, инквизиторот или прелатот во местото каде што живеам.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но - откако светата инквизиција ме запозна со наредбата да не верувам веќе во погрешното мислење дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи, и ми забрани да го застапувам, бранам или учам било усно или писмено ова погрешно учење; откако бев запознат дека споменатото учење е спротивно на Светото писмо; дека напишав и испечатив книга во којашто го објаснувам ова осудено учење и го втемелувам мошне убедливо, без да дадам дефинитивно решение - за тоа бев мошне осомничен за кривоверство, значи за тоа дека сум верувал дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Процесот на Галилеј, Рим, 1633, документи што ги собрал Giorgio de Santillana Margina #32-33 [1996] | okno.mk 87
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Течноста се пенеше и беше мошне вкусна, иако воопшто не личеше на коко-кола.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)