бев (гл.) - можно (прил.)

Да, тогаш, другари команданти, на почетокот на непријателската офанзива, тоа беше можно. Сега би било самоубиство...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тоа беше неопходно, зашто освен со директно распрашување поинаку не беше можно да се дознае кој каде живее. Не постоеја именици од никаков вид.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Навистина, тоа не беше можно со сигурност да се претпостави кога луѓето беа уапсувани.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На моменти беше можно дури, омразата да се префрли со свесен чин во еден или во друг правец.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Фактите, во секој случај, не беше можно да се скријат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие не прозбореа повеќе и, онолку колку што беше можно за двајца што седат еден спроти друг, на една иста маса, не се гледаа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со следувањето од сто грама тутун неделно, ретко беше можно лулето да се наполни до врвот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никогаш не ги именуваше, дури ни во мислите, и толку колку што беше можно, никогаш не си ги замислуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Долгорочно гледано, хиерархиското општество беше можно само врз база на сиромаштијата и незнаењето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не веруваше дека го слушнал зборот Ангсоц пред 1960 година, но беше можно дека во неговата староговорна форма - „ Англиски социјализам“ - бил во оптек и порано.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Срцето на Винстон одново се стегна. Да беше можно, ќе се вовлечеше подлабоко во креветот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сега беше можно да го мери минувањето на времето, само да чувствуваше барем малку интерес да го прави тоа, зашто го хранеа во интервали кои изгледаа редовни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но и овде ништо не беше можно да се одвива без сеприсутниот А.А..
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тогаш ѝ реков, се сеќавам на ѕидот на гробиштата и како Мари-Клод се потпре на мене и како ме пушти да зборувам со лицето загубено во топлиот мов од својот капут, кој ќе знае дали мојот глас стигна до неа со сите негови зборови, дали беше можно ра разбере; сѐ ѝ раскажав, секоја поединечност на играта, таа не-веројатност потврдувана низ толку Паули (толку Офелии) загубени на излезот од некој ходник, пајаци после секој крај.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Пред перформансот повеќе зачудено отколку разочарано се најдовме очи во очи со два крекача чие вонземјанско неразбирање толку нѐ трогна што бевме среќни што првобитната идеја не беше можно да се реализира. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 23
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Инаку, како беше можно да се објасни еквилибристиката на шеесетгодишниот алкохоличар Роналдо Гонзалес, кој одеше на една нога по жица, со жена на грбот, или трапезистичките точки на Ина и Светлана Коленина, вратоломните фигури на групата акробати од Латвија, или пак фигурите на жената од гума – Аманда Заморано, што можеше да пуши цигара со нозе, и тоа свиена во половината преку грбот, легната на стомак?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас предложив да ги уништиме, но и тука среќавав тешкотија: неможевме да ги собереме сите, а пак поединечно не беше можно, зашто така ќе ги исполнеа своите планови, и ете што направија, ѓаволот да ги земе. Така горе-долу заврши Груев“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не осетил дека ги сее зрната на верата. Не беше можно.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Козичката можеше силно да мекне, над својата моќ, да екне нејзиниот глас низ планината, да допре до господинот Сеген за да дојде и да ја спаси, ама тоа не беше можно, ниту во приказната.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Како ја мина границата Гури Порадеци, во времето на неговото заминување, можеше некако да се замисли, но подоцна ни тоа не беше можно.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во темната балканска ноќ, која се ритмуваше со шумот на брановите на Езерото, Татко ја продолжуваше потрагата по својата балканска Атлантида, која сигурно некогаш била напуштена и среќниот круг на животот бил завршен, а сега нејзиното повторно откривање беше можно во следењето на патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Зар беше можно да го заборавил, кога убаво го издвои од другите свои книги, ракописи? Го обзеде немир.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)