Тоа му беше единствено, што можеше да го прави, вака залебден и вивнат во плавните далги на своето будење, и тој го правеше тоа: само од себе и само се шегуваше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тогаш беа единствено радосни што и тоа им успева.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И дека тоа вака беше единствено можно.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше единствено сигурно дека јагулите низ реката сѐ уште слободно ја минуваа границата на нивниот долг пат до океанот и назад. Но, не за долго.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)