Му беше вечно благодарна на архитектот кој го дизајнирал оној што го нарекуваа ’градски’ (како другите да беа на периферија или не дај боже, селски) бидејќи таму, влегувајќи и излегувајќи од продавниците, барем можеше да дише чист воздух.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Се разбира, тука беше вечно вториот Псалтир Палигоров, да говори за Татковата долгогодишна работа и за признанието.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)