бев (гл.) - блед (прил.)

Лицето му беше бледо но не гледаше веќе слепо; разлеаните зеници се собраа и станаа остри под кусите клепки.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Лицето ѝ беше бледо, очите едвај ги држеше отворени.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Бојата на кожата ѝ беше бледо жолта, погледот слаб, бесцелен, неконцентриран и многу, многу тажен.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Лицето му беше бледо и избраздено.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
На глава имаше шарена шамија, лицето и беше бледо и добродушно, а очите исполнети со болка.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)