Ние другите не бевме љубоморни поради тоа, напротив сите го сакавме и поштувавме, тој беше нашиот идол и патоказ за сѐ и сешто што правевме во нашите детски игри и главен актер на сите возбудливи доживувања.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Дали толку многу ја сакаше или пак беше љубоморен и се плашеше да не неговата Никол погледне некој друг враќајќи се после работа дома.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Постојано му беше љубоморен зошто ме запозна пред него.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Можеби беше љубоморен што во клубот сум изложена на многу машки погледи.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Дури беше љубоморен на Тони затоа што ја почитувам неговата музика.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Мразев да излегувам надвор, ме нервираа луѓето, нивните насмеани лица, бев љубоморна на нивната среќа, на нивните животи.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
За оваа критична работа јас сметам дека е крив другарот Едо Бранов поради своите подбуцнувања, зашто додека тој беше директор, квалификацијата можеше да ми ја признае тој, а не да не ми ја признае и после мене да ме подбуцнува против новиот директор од што беше љубоморен на него и од завист.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Не бев љубоморен ни кога таа си најде нов другар, Аргентинец, голтач на пламен; тој ми е дури, и денес, еден од најдобрите пријатели.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Навистина бев љубоморен.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Пред да излезе книгата? Да, непосредно пред тоа. О, не би му се допаднала. Уште повеќе, беше љубоморен.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
А мене ми беше криво, бев љубоморна и плачев.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)