бев (гл.) - чист (прид.)

Оваа љубов меѓу луѓето и козите на Балканот беше чиста, целосна, света.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Првите денови на мај, ние бевме веќе на крајот од таа делница и се појавивме на една чистина од која, другата машина веќе имаше почнато да копа лево надолу по еден каменен мев кој, велам, освен што беше каменлив, беше чист.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Иако вренеше снег, патот беше чист и така речиси во првите попладневни часови се најдовме во убавата Прага, расечена од бујната вода на познатата река во историјата на чешкиот народ - Влтава.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Куќата беше чиста, орманите суредени и добро затворени, а ниедна бубачка никогаш ја не бевме виделе жива.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Романтиката ништо не смее да ја прекине, дури ни мокрењето.”
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Движењето на таа камера беше чиста емоција.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Моите родители беа чиста спротивност на горенаведените примери.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
На исток чадот и замагленоста од целата џунгла од пилани и фабрики го покриваа големиот град, но овде надвор воздухот беше чист и благо ветре дувкаше кон реката.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа ми забрануваше да ја сакам, ми забрануваше „јас“ да бидам „јас“ и јас да решавам што ќе сакам и што ќе правам; со тоа, таа ме лишуваше од себеси самиот, како што се прави тоа кога човек се става во затвор, па му се одзема правото да биде она што по професија е, да биде сопруг на својата жена или татко на своите деца, да биде пушач, па му се одземаат запалката, цигарите, сликите од семејството, паричникот, врвките, каишот; тоа беше чиста политика, идеолошки терор од прв ред: да не му дозволиш на човека да биде она што е!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Твојот потпис беше чиста формалност заради оние загубени документи и непрецизните одредби во законите. Но што ти значи она, другоно?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Не мислам толку на сопственоста - вели Даскалов – колку на она другоно, адаптацијата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Утредента, кога влеговме во визбата кришум како и порано, просторот кај што беа дрвата беше чист.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Бевме чисти и сити и секој ден бевме војници.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Врвот беше чист, но не беа чисти Македонците.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Утрината беше чиста, како планински вруток.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А и низ село беше чиста водата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Александар се вработи во секретаријатот, а Љупчо никогаш не дозна дали тоа беше чиста среќа, резултат на добрите оценки на неговиот син или фер одговор на неговата решеност да ги напушти редовите на опозицијата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Постојано сакаше да биде во движење, да подработува нешто или да шета или да ги движи мислите со мудрости што ги имаше донесено со себе од светот; и пиеше само вода што се движи; никогаш не пиеше вода што стои: од бунар, од вир, од локва и колку таа да беше чиста.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Што и да зборуваше, беше сигурно дека секој збор од тоа беше чиста исправност, чист Ангсоц.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Опулот му беше чист и отворен, раката пак секогаш пречеклива.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Од младини беше чист како ангел, се оттргнуваше и избегнуваше од житејски сладости и секогаш беше со псалми и пеење и со духовни поуки.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)
Потоа луѓето се нафрлија да купуваат алатки за работа: искупија плугови, гребла, копачи, мотики, сорови, клинци, шари и зафатија да ги поправаат куќите и плевните, да ги ораат нивјето, да сеат, да садат, да ги режат овошките; го тераа добитокот да пасе по планините и високите места каде што тревата беше чиста.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Да беше чиста и неизвалкана како до пред ораницата таа не ќе можеше да донесе таква одлука, ќе мораше да ја јави вистината, ама сега е поинаку со неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Титовата слика беше чиста.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Нафтата во ламбата гореше и чадеше. Светлоста не беше чиста, но пак поарно светеше од борина.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Мојот прв брак беше чиста загуба, но од него чисти ми останаа некои драги спомени.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Изгледаше како некој да му ја изрендал ногата. Ткивото околу раните беше црвенкасто и отечено. Кога беше чиста, не престануваше со крварењето.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Денот кога исчезна Загорка Пеперутката беше чист, беше јасен!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Патеката беше чиста, значи не поминувале несовесни шетачи, кои што ги загадуваат падините на Водно.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Бев човек со умерени навики и со добро здравје, ги менував долните алишта и чорапите секојдневно - некогаш и два пати дневно - и работев во канцеларија со чисти, јасни, недвосмислени бројки, управувајќи со еден ланец од продавници за чевли на мојот татко (и тој самиот умре чист, од срцев удар, во седумдесет и петата година).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не толку поради нејзината опсесија со вируси и зарази, туку заради тоа што по толку време таа не ми веруваше. Бев чист. До сржта чист.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
“Но Бреда, реков допирајќи ја за да ја смирам и патем милувајќи ги нејзините меки, со пластика пресвлечени гради.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Окната на прозорците беа чисти, со перденца, од вратата до огништето беше послана черга, врз ковчегот под прозорецот до огништето весело шарена памучна покривка.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Одајата каде што влегоа беше чиста, бело варосана, суредена така што по првиот поглед да се почуствува пријатност.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ова беше чиста уцена.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)