бев (гл.) - целосен (прид.)

Белјев и Преображенски пак, го „преоблекоа“ авионот во „валенкис“, традиционални руски чевли изработени од мастило, и кои и ден денес се натпреваруваат со марки од типот „Бали“, „Рибок“ и други странски модели.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа претставуваше германски авион од последната војна, “Јункер 87” изработен во дрво, во природна величина и беше целосна репродукција на авионот со кој уметникот се урна во Крим за време на втората светска војна.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа инсталација реализирана во чест и во спомен на Бојс беше значаен уметнички настан во Москва.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кругот на животот, на јаничарската судбина на Скендербег беше целосен: речиси од раѓањето, па с до смртта.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко можеби имаше поголема среќа со наследениот турски јазик од мајка со студиите во младоста во Цариград, во албанскиот беше целосен, го владееше францускиот, се служеше со италијанскиот и германскиот (знаењата на овие јазици им ги должеше на окупациите на родниот Поградец за време на Првата и на Втората светска војна), тешко се справуваше со македонскиот јазик, кој го научи, но и недоучи, доцна во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мигот на триумфот беше целосен. Победи младоста. Виктор и Ивона први стасаа на врвот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сентенцијата на Хераклит: „Сѐ тече, сѐ се менува“, само за Рада и Томо не беше целосна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сонот никогаш не му беше целосен во едната татковина.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таа можеше да ја почувствува топлината и силината на неизговорената љубов на Даниел, и нејзината љубов ќе беше целосна ако нејзината болест не беше дебела сенка врз тој светол пејзаж.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Почувствува како вториот удар беше целосен. Директорот падна на земја.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Глетката навистина беше целосна.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Никој дотогаш немаше ѕирнато во тој дел од домот, ѕвонарот беше целосен и единствен господар на подрумот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)