бев (гл.) - тивок (прид.)

Беше тивок човек, и за разлика од неа, со крупен стас, изразено чело, очила преку кои ја загледуваше со својот питом поглед со маслинеста, не докрај одредена боја.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тоа беше тивкиот оган на нивната голема љубов која никогаш не згаснуваше, а се смируваше и се зацврстуваше пред новите бранови на егзилското страдање.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко беше тивок, методичен, но тешко успеваше своето знаење да го преточи на македонски јазик којшто не го владееше толку добро.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тоа беше тивок празник во оваа куќа, со луѓе и со книги, над која беше запрен шагаловскиот облак на заминувањето.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Куќата беше тивка, иако во тоа време од утрото, ако некој концентрирано слушаше, ќе ги чуеше бучавата на возовите во далечина, подземните громовити татнежи на камионите со приколки што се тркалаа по автопатиштата, и брмчењето на авионите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Даниел гледаше во машината за нивелирање на Алек, која беше тивка и неподвижна и се наоѓаше на работ од теренот, преку кој веќе беа скицирани седумнаесет рампи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Иако воздухот беше бесшумен и дрвјата изгледаа како да дремат, сепак атмосферата не беше тивка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Еразмо беше тивок, молчеше, седејќи како бела скулптура, врз која „староста“ забележително почнала да ги наметнува своите сенки.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
За разлика од неа, Рада секогаш беше тивка, рационална и одмерена.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рада за цело време беше тивка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но тогаш играта имаше друг тек, а и разговорот имаше друг карактер. Беше тивок, смирен, доверлив.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко беше тивок, стрплив, методичен, но тешко успеваше да го преточи своето знаење на македонски јазик, којшто не го владееше толку добро.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Петар беше тивок и многу внимателно ја слушаше.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Дома беше тивка и малку како збунета, но подоцна додека работеше беше брза, ефективна, даваше многу свои идеи кои како некое чудо од некаде извираа.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Дури во дваесет и три часот, кога веќе беше дома и во постела - во темнината, безбеден од телекраните сѐ додека беше тивок - беше во состојба да размислува непречено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Уште на погребот ми запре погледот на нејзиното широко, питомо, паметно лице, а сега, одблизу, на неговата белорозова кожа ги видов овде-онде расфрланите пеги што ги потенцираше црвеникавиот отсјај на нејзината коса. Таа беше тивка природа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Излегоа горе на полјанката. Беше тивка ведра ноќ.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Улицата беше тивка и нема, долга и празна, само неговата сенка се движеше како сенката на јастребот низ полето.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Децата беа тивки. Дури премногу тивки.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Куќата беше тивка, кога докторот замина по патот со својата кочија, под мирното, сино септемвриско небо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И сѐ уште беше таму, топла и нежна додека заспиваше, а светот беше тивок и месечината бродеше угоре па потоа долу кон студеното небо, спроти утрото. 40
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Собата беше тивка, без никаков звук. Старецот не се ни помрдна на патосот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Беше тивок. Одвај дишеше.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Промрморев неколку неповрзани реченици, обични баналности, но не можев да се принудам да запрашам за кога е договорен погребот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нејзиниот глас беше тивок но решителен: “Готово е.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес умре.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Низ главата ми минаа десетина одговори, но ниеден не изговорив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)