бев (гл.) - твој (прид.)

Дали беше тоа клетва, дали беше твоја желба... Ах, драги, зошто стори така!
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во здравиците што ги кажуваше беше твоето име и зборот покај.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа беше твојата маѓија, тоа што живееше надвор од историјата, за тебе сѐ беше сега.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Продавачот ни наплати и костумот беше твој.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Но, сега беше твојот погреб. Облеката за мене и синовите беше подготвена, сѐ ново и убаво.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Низ твоето раскажување бев твој современик тука и сега, но во исто време и некаде далеку во минатото, кога нашите родители беа помлади и од нас самите.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Пронајдов: твојата збирка пеперуги под стаклената поклопка на дрвената кутија беше твоја пролет.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Има и кавги, Ќе се истркала некој полжав пред туѓа мотика, и едниот ќе рече: мој е полжавот, а другиот: да беше твој, ќе беше пред тебе, ќе рече и ќе се фатат в гуша. Па ајде, брани откинувај.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- И чиј беше куршумот што го уби брат ти? Од кај знаеш дали не беше твој?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)