бев (гл.) - спремен (прид.)

После секоја трета испиена ракија сите беа спремни да го освојуваат Солун, а после шестата веќе не можеа ни до дома да стигнат.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
А Трпе беше спремен све да истрпи.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Татко беше спремен да ја открие тајна за својот животен проект, но внатрешниот порив да молчи, таа инерција на тишината, како одбранбен механизам, и овој пат надвладеа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сакал да биде поблиску до човекот за кого постоело, според податоците со кои располагал, оправдано сомнение дека му е татко!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Навистина беше навредена од животот а не беше спремна да го искаже тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Пред малку, можеби сосема случајно (а можеби и не), твоето поранешно уверување дека другарот Ѓурчин ти е татко го нарече фама.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во секој случај во разговорите со неа не се навестуваше ниту една личност, ниту пак беше спремна да укаже на некој момент од минатото што ќе можев да го поврзам со нејзиното мајчинство.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто не беше спремна со мене да ги сподели?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа и продолжив со податоците со кои располагав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но таа очигледно не беше спремна да се откаже од својата намера.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислам на оној мој совет во кој ја бев спомнал иницијативата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Фатен е во дворот на Ѓурчин. Каков прекршок е тоа?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа и не сум спремен да ја обвинам дури и под претпоставка дека таа од некои нејасни причини намерно го потхранувала сомнението што Огнена Гулева во купето во мое присуство го изрече.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во секој случај таа никогаш отворено и со конкретни зборови немаше изразено незадоволство поради начинот на кој ја прифатила понудата од човекот на кого ни името не му го знаела.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Единствен проблем се чини е тоа дека како резултат на добрите и мудри расудувања Иван се најде в затвор? - ме свести суровиот заклучок на Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во замолчаноста што настапи по мојата исповед иследникот вниматело ми се обрати: - Но твоето уверување дека Даскалов ти е татко по се изгледа не траеше долго?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А јас немав доволно храброст да ја присилам мајка ми да се исповеда пред сопствениот син.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- А кога се случи да го одредиш другарот Ѓурчин за можен татко?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но јас не бев спремен да се помирам со обичното набројување на претпоставки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали тоа значи дека секој од нас има свој сопствен, строго определен пат низ животот, и тој наш пат само навидум се приближува, се среќава па дури и вкрстува со патиштата на нашите блиски?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или помеѓу зборовите на вака скудно изразеното незадоволство поради необмисленото однесување сепак беше содржана и премолчаната благодарност за љубовта што и ја беше понудил непознатиот војник на бел коњ, и убавите денови што можеби ги имаше поминато со него (за кои никогаш не беше спремна да раскажува); да не ја забораваме притоа и разочараноста која иако не беше најдитректно искажана веројатно навраќала во нејзините размисли шепотејќи и грдо и неутешно дека замаеноста од лудата среќа за жал премногу кусо трае?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или, кажи ми ти другар“, наеднаш без причина се вознемири Таша, „мајката пред својот син во какво небрано лозје ќе се најде ако мора да објаснува дека таткото можеби веќе и не постои.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
(Имаше и такви крикови: ти се чини дека ја расцепуваат темнината и придонесуваат да си замислиш некоја чудна звучна светлина).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Никакви загатнувања. Никакви обвинувања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали сепак токму сомневањата од ваков вид за судбината на таткото на Иван не беа причина да го избегнува јасниот одговор?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Даскалов очигледно не беше спремен да ги прифати ваквите мои размислувања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не бев спремен да го признаам дури ни тоа дека Даскалов од повеќе причини беше првата а можеби и најголема илузија во однос на татковството што толку често ги преплавуваше моите размисли.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Ох, само да знаеш колкупати си имам речено: Зошто оние јуначишта ја одминуваа мојата куќа и не заноќуваа кај мене!?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ваквото нејзино однесување го сметав за чудно со оглед на нејзиниот здрав карактер!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Да, жално е денес да се констатира, но во тој наш разговор Ѓурчин не беше спремен да ми помогне.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Не! Помислата беше и премногу примамлива за да биде вистинита - реков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но покрај ова што ти го кажувам и што не може да се протолкува на повеќе начини, кажав и уште нешто за кое подоцна бев спремен да се посомневам дека ако не ги поттикнува намерите тогаш може да се сфати како подршка на неговата идеја, која за жал постоела.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Определувајќи се за прошетка на непостоечки суштества во измислени времиња и предели таа сметаше дека ме заштитува од грдите привиденија со кои можеби имаше и поблиски средби но не беше спремна да зборува за нив плашејќи се дека може случајно и премногу да ми ги приближи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веројатно поради мојата возраст?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во расветлувањето на тајната, што не беше спремна да ми ја открие, не ми помогна многу ни прашањето што уследи, бидејќи и тоа беше исполнето со двоумење: „За да можеш да се наречеш нечиј син зар не е поважно да бидеш сигурен дека таткото ти е спремен да те прифати?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И по многуте години од нејзината најсреќна ноќ, таа беше спремна да раскажува само за онаа убава починка во гостилницата кај Бањи, каде што гостилничарот им варел јајца во водата на врелиот извор на бањата а се разбира ќе спомнеше и понекое доживување или необична поединост од тоа долго патување низ ноќта кога размислувањата за среќата повремено ѝ ги прекинувал коњот со гласното фучење, а ќе го спомнеше патем и одговорот на птиците содржан во нивните исплашени крикови што ќе уследеле веројатно поттикнати од фучењето на коњот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Дури и во случаите кога ќе се земат предвид сите околности, многу често не се постигнува посакуваната цел“ додадов, за да го намалам учинокот на она што можеше да се сфати како насрчување а ми се беше лизнало од јазикот онака, сосема случајно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зар таа не сакаше, спомнувајќи ја стијата и злото, да ми наговести трагичен завршеток, грозен крај, за кој веруваше дека се случил, кој најмногу токму неа ја имаше погодено; па сепак, иако ваквиот грозен крај го најавуваше како сомнение па дури и како доживеана болка, таа не беше спремна да го прифати а уште помалку да го смести помеѓу грдите и непријатни искуства!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност бев рекол дека секоја иницијатива е в ред но под услов да не се пречекоруваат границите на разумноста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
По неколку дена, мекото срце на Рада беше спремно за прошка. Беше спремна да го отвори срцето.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше прашање на ден кога истрошеното тело на Јана ќе ѝ подлегне на болеста, која како ловец беше спремна за последниот напад и докрајчувањето на пленот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Можев да влезам во тебе додека спиеше. Секогаш беше спремна.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
И затоа беше спремен на сѐ, спремен да ги превземе сите можни ризици.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тодор беше спремен и веднаш заминаа накај стрика си.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Што ќе правеше со него уште не знаеше баш најчисто, но нели беше спремен да направи муабет за тоа со ќајата, божем бара од него совет како од прв пријател.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Методија неволно зеде да си оди. А беше спремен да остане и да си поседи со нас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Пред само една година полицијата во Сан Франциско беше спремна да ги уапси членовите на Living Театрот само ако почнат да се соблекуваат, а сега одеднаш, на сите страни, имаше куп актери кои се соблекуваат и играат сосема голи на сцената и тоа во добро рекламирани претстави како „Ох! Калкута” и “Дионисиус во 69.”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Јас бев спремен и да полетам ако треба, само да куртулам од овој град.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Си помисли да стане, но си беше нашол удобна, иако малку смешна позиција и не беше спремен, дури ни за Ренди, да ја претрпи неизбежната болка за да се крене на нозе.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Дали не бев сигурен во она што го видов?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А и за сфаќањата на Роман Гигов Грофот не постоеле некои такви или слични законитости, или барем не ги спомна, па сепак според приказната што ја раскажа како да посакуваше да ми наговести дека и тој наслутува постоење на некои такви можности но притоа не беше спремен отворено да ги соопшти.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Таа одамна избега од она што ти го сметаше живот, бев спремен да му речам, но премолчав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Да се впуштам во оспорување на самоуништувањето што беше спомнато како можна спротивставеност на неодмереното посегање по своите намери не бев спремен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ова беше прашањето што бев спремен да ѝ го поставам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Своето доживување на настанот не бев спремен да го понудам како коректив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира, бев спремен да му противречам, но само во врска со воопштеноста на принципот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Или, поточно се понадевав дека на некој чуден начин ги користам зборовите за кои верував дека Јана беше спремна да ми ги позајми за да му ги упатам место неа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се исплашив дека Јана ќе ја спомене онаа чудна ноќ што беше и причина за смртта на поетот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но место тоа Извини велам, можев да те прашам и уште нешто, но брзам!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И, да не тегавам: не бев спремен да ги подолжувам на масирања недоветните однесувања.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Умее тој и посложени нешта - рече Јана како којзнае колку да ме познава а нејзиниот ироничен поглед како да беше спремен за секаков вид напад, за предаство, па дури и за измислица.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека за Ване бакнежот на Загорка претставуваше вистинска скапоценост и не беше спремен да го замени за друга нежност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И тогаш на врвот на јазикот го сетив и зборот кој очекуваше да се впушти по својата задача, всушност навистина бев спремен да извикам Не очекував овде да те сретнам!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Она утро, додека ги чекав симидите во бурекџилницата, Б.С. спомна дека вплеткувањето во животот и во неговите противречности не е секогаш предизвик.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сомнението што се роди во мене во врска со однесувањето на човекон од приказната кого го повикувал гласот на жена му ме поттикна да напоменам дека несреќникот веројатно заскитал во оној напореден свет воден од прилично сериозен привид?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира, бев спремен да прифатам дека сето тоа што го рече за матежината и тешкотиите на изминатите години може да биде точно. Но и не мора!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но, кога во мислите од воздушестата убавици од излогот се вратив во Уредот јас не бев спремен да прифатам дека моите познати со кои секој деб се среќавам наеднаш се престориле привиденија.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Дури бев спремен и да заклучам дека станува збор и за некој вид негово негодување или приговарање.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се испразни уште малку...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тогаш, таа пак застана на нозе, не сакаше да почека да ѝ зарасне раната, веднаш повторно се раздвижи низ станот, пак почна да си ја влечка ногата околу предметите и столиците...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не им беше спремна фабриката!... Недовршена уште...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
За она што го роди нејзината слабост не беше заслужна таа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Што ќе се случеше со човекот ако не беше спремен да се бори за таков поубав свет?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Изгледа не беше спремна да го продолжи гладувањето.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но едно се нашите соништа а друга е вистината што животот е спремен да ни ја понуди.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира дека не им верувам на сите глупости што ќе ги слушнам!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ако некој ја гибнеше некоја овца, тој веднаш беше спремен да ја одбрани.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Кога тетка Олга се симна надолу по скалите, веќе беше спремна за да одиме на гости кај уште една моја роднина, тетка Марија, жена на покојниот братучед на мајка ми и на Олга.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не го зедов мобилниот со себе, но по сите претпоставки мислам дека беше некаде пред осум часот изутрината кога се случи големата катастрофа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А јас пак од моја страна дали бев спремна да се борам против некој што не е повеќе на овој свет, против противник со кој не сум рамноправна, со мртвата жена на Филип?
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Иако кога тргнав од дома бев спремна за разговорот со Филип, кога го видов како радосен што ме гледа пристигнува во кафаната, како и мојата храброст да ја снема.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Како што реков, бев спремен да чекам - го имав трпението на Сизиф - и ми беше доволно да бидам со неа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Зошто да ги забрзуваме нештата, си мислев.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ова е добро, симпатично, како лесно и слатко развивање на романса во филм на Френк Капра кадешто сласта и светлината секогаш победуваат. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 153
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од паркот излеговме многу подалеку одошто мислевме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Секакви ги има! Тие денови бев спремна со сите нив да излезам на крај, само и само да ја дочекам Ивана да ми се јави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ниту шлаканица, а камоли повеќе, но во тој момент бев спремна на сè и немаше уста да отворам и да ме згазат, само да стигнам на сигурно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Затоа, зашто го чекав нејзиното јавување, бев буквално дежурен телефонист од утро до мрак.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)