Во прашање беа пројави што инаку на жена му не ѝ беа својствени.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Татко однатре, длабоко во душата, ги разбираше на еден мистично идеалистички начин кој им беше својствен на овие херои идеалисти, кои беа над своето време, но режимите ги маргинализираа, ги истиснуваа под нивното време.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И повторно ја пружи празната чаша со заповест која не ѝ беше својствена.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)