бев (гл.) - сам (прид.)

Волкот беше тука, Сталин не беше далеку, но нашите кози не беа сами.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Заминавме. Чанга остана сам. О, не, не беше сам. Со него беа сите кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се случуваше, во војната, кога бевме сами, а мајка ми помлада, таа и самата да се породи, без ничија помош.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа навистина беше сама.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа не е тука и јас не можам да ѝ кажам колку многу грешев и колку многу ми недостасува.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Беше сама. Во собата немаше светло.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тогаш бев многу неискусна. Секогаш ги мразев белите мантили.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Беше сама во ресторанот па иако со гости беа зафатени неколку маси, вештата домаќинка се снаоѓаше насекаде навреме да услужи. Сакав да каснам наше јадење.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Да знаеја само што мислеше тој, умниот, што носеше тој во душата, што си шепотеше кога беше сам и кога до усмев вистинито му се чинеше дека една бела, кротка и трепетна рака му го допира рамото.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
По пат не најде другар и сега беше сам.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И тоа затоа дека оваа зима и беше Светијован и Толе на поседок. Инаку, кога беше сама, се едно ѝ беше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Оти слушнав гласови кај Лествичникот и помислив дека вратата од одајата само што не се отворила, оти не беше сам: помислив дека е со логотетот, и дека повторно го заведува и наведува против Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Мама е папа, ќе си дојде, ќе ѝ донесе на Ели играчка - се обидував да ја залажувам кога бев сама со неа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во еден момент кога тетка Рајна беше сама во кујната £ кажав.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сигурно уште повеќе ја умртвувала тишината на собата во која беше сама.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој веруваше дека работата може да го излекува лудилото, или барем да помогне во излекувањето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во онаа истата во која некогаш мина години.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Клара беше сама во собата, и доктор Гете ме убедуваше да дојдам на поседок кај неа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нејзе ѝ е потребна провокација.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Доктор Гете испиша со показалецот едно „не“ во воздухот, а потоа со глас го повтори тоа „не“ неколку пати, и продолжи: „До неодамна таа беше сама во соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секогаш ѝ доаѓаше кога беше сама – кога ќе се разбудеше со мекото тропкање на дождот по олуците над нејзиниот прозорец, се будеше во носталгија.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш бев сам и сепак не чувствував осаменичка возвишеност на волк.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја слушав искинатата прикаска која не можев да ја поврзам со почеток што до денес го паметам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Беа сами. Беше и тој сам на своето дрво. И волкот беше сам под него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Сам. - Рече неговиот сосед. - Најлошо... што беше сам...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
За миг беше сама пред нејзиниот капетан пред кој трепереа и адмиралите!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во миговите кога беше сама, доаѓаше таа да ја потсети, враќајќи ѝ го она кое неколкупати го фрлаше во темниот понор на заборавот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Знаеш Радо, од денес вртиме нова страница во животот. - започна Томо додека заедно во дворот го пиеја утринското кафе. За чудо, овој пат беа сами.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Иако живееше сама, никогаш не беше сама.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јас не бев сама, ние бевме пет-шест другачки што си помагавме во пченки-копање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Стариот Елиот си беше сам свој „наемник“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Две милји подолу од патеката од стариот Форт Евинг, тој се најде лице в лице со едно ужасно суштество, кое го викаа Кинг Џејмс,17 качено на застрашувачки бесен коњ од расите растени на Кентаки.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но тогаш пееше и други револуционерни песни кои никогаш не ги заборави и чии рефрени ги потпевнуваше, посебно песната A las baricadas, кога му беше тешко во животот, особено кога беше сам во ќелијата на Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше сам среде мноштвото книги како непобедлив Дон Кихот. Камилски убаво го позна.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сега, кога му се чинеше дека некому одамна умрен му го открива својот бог, оставаше да го лазат спомени и се мачеше да не шибне како дожд во својата исповед, како понекогаш кога ќе беше сам и згрчен во некоја бескрајна и болна тишина.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не бев сама – летањето го делев со неколку непознати, но љубезни солетници.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Кога бев излезен од Авенијата на палмите и се упатив по магистралниот пат кој водеше кон Тунис, на ретровизорот забележав како ме следи голем воен транспортер. Бевме сами на патот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Важно беше самото постоење на собата над старинарницата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ потона во црно. За миг беше сам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но девојката сѐ уште беше сама кога Винстон го зеде подавалникот и тргна кон нејзината маса.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во принцип, членот на Партијата немаше слободно време и никогаш не беше сам, освен в кревет.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Застрашувачки беше самиот изглед, не само фактот што знаеше дека тоа е тој.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За миг беше сам, а потоа вратата се отвори и влезе О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И, право да кажам, му завидував. Не беше сам, ете тоа е.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Бев сама во Долнец. Се ближеше половината на септември. Наеднаш, сѐ опусте.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Влегоа во куќата. Сестрата беше сама.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Еден од четворицата агалари што ги обиколија утринава селаните беше самиот прилепски кадија Арслан-беј, битолскиот санџак бег.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
– „Така беше, така Силјане, вистина штркот што беше сам летоска на куќава, ќе го испердушеше Лиса.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ја придружуваше и нејзиниот сопруг Џорџ Мирчески.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
При последната нејзина посета, онаа што јас ја паметам , Дуда не беше сама.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Цел живот бев сам и отфрлен. Стасав до нешто кое е повеќе од минливаст, а сѐ уште не е вечност.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Но јас дека бев сам и првпат гледав мечка, се исплашив и ми се вкочани погледот во неа кое од страв кое од недоумица.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сепак не го оставив да ми побегне. Бевме сами.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Па јас и досега бев сама, сакам да му вратам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во точно десет часот, веќе бев сама.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во првите три дена бев сама, условно кажано.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Од оние на кои не им го знаеш името, ама знаеш дека, ако ја отворат устата, можат веднаш да те проголтаат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да бев сама, немаше да излезам ни надвор од вратата, а камоли да се оддалечувам, ама покрај Дена се чувствував похрабра, возрасна и решителна, па ја фатив за рачето и право кон шумата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Само до првите дрвја, си реков, и ќе се вратиме, навистина е страшно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Беше темна ноќ околу нас, на небото имаше сосема млада месечина, тенка како срп, што не може ништо да осветли, бевме сами во таа ноќ и среде тој страв што мене ми изгледаше голем и црн како некакво страшно и опасно, непознато диво животно од приказните.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)