бев (гл.) - поубав (прид.)

Очите ѝ беа поубави од кога и да е; косата ѝ паѓаше до половината; беше седната на кејот до мене, сосема нестварна; ми беше на самиот дофат од раката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Можев - требаше - да носам фустани; се одрекнав од нив, се одрекнав од тоалетот во кој ќе бев поубава од умрената.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Марко ја прегрна и ја поведе назад кон постелата. Беше поубава од дење.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Бојан влезе во колибата. На прагот, пред да ја отвори вратата, скована од уште непотемнети штици, се сврте и рече: - Ама, дедо Иване, старата колиба беше поубава.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Мажите ја голтаа со погледите, жените кривеа усти: од сите беше поубава, попривлечна.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ми се бендисуваш. Тоа си беше поубаво. Немаше тогаш ни мерници, мелници, како ли се викаат?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)