бев (гл.) - познат (прид.)

За контекстот на целата ситуација, се чини битно е да се спомене податокот дека телефонскиот број на Авдиќ и неговата нова адреса на живеење им беа познати на фабричкото раководство бидејќи истите беа уредно пријавени во правната служба, но – според неговите зборови – очигледно е дека нивната единствена цел била да го отпуштат од работа, и тоа заради неговата блискост до „гарнитурата“ на претходниот директор кој, пак, беше од друга политичка партија, иако Авдиќ не е член на ниту една партија. 102
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Писмото кое беше испратено на старата адреса на живеење – од која Авдиќ се отсели уште во 1994 – беше со намера да се издејствува тој добие отказ поради, наводно, нејавување на работно место во период од 44 денови (откога Орхан го доби писмото, па сѐ додека не се појави лично во фабриката „Киро Ќучук“).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Книжевноста на Република Македонија ни беше позната од преводите на Влада Урошевиќ, поет од европски димензии.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа вечер, му ја даде книгата раскази од Алфонс Доде во која беше познатиот расказ Козата на господин Сеген.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Што е најважно, знам дека тајните што јас ги открив одамна на светот ќе му беа познати и тој веќе ќе чекореше по други поубави патишта ако не беа лошите луѓе кои тоа го оневозможуваат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Утрото, кога се подготвувавме да ја испратиме во вечниот дом, по патеката што води во дворот на нашата семејна куќа се симнуваше една жена која не ми беше позната.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во последно време Нина стануваше сведок на неговото променливо расположение, напати на едно тонење во мислите и грижите што само нему му беа познати, а кои го правеа повознемирен, понекогаш позборлест, во секој случај сè понеспокоен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Нему му беше позната стратегијата на Мирон Донски во која беа вклучени и неговите непогрешливи историчари кои ги ангажираше во своите проекти, вклучувајќи ги тука, во прв план, и сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Добро ѝ беше позната азбуката на распоредот. Тој се одржуваше и при самите преселби.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Реката Гомнар инаку беше позната по своите 37 дрвени моста, а еден од најимпозантните беше мостот со големата статуа на ослободителот - Лавот Крлеж.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Сè околу него, до каде што му стигаше погледот и подалеку, каде што не можеше да види поради свијокот на земјата и дрвјата и другите пречки, сиот терен му беше познат.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Оваа гостилница можеше да биде која било просторија и да биде каде било; оваа гостилница не беше Нахрани ја торбата, која нему му беше позната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Така прибрана, спастрена, според што уште од девојка, како што самата си знаеше, беше позната, продолжи да си кажува себеси или на некој којшто беше со неа: „Неприбрана и несмасна, Боже пази, никогаш не сум била. Како некои.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Бидејќи таа беше жена на една угледна јавна личност, нејзината врска со Дишан им беше позната само нас неколкумина најблиски пријатели (и не беше разјаснета ниту на изложбата во Палацо Граси, ниту во придружниот каталог).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Знаејќи какви биле тие доживувања, човек паѓа во искушение да нагаѓа: дали обликот на предметот, или движењата што се прават при играњето со него (дршката треба да се забоде во топката), на некој начин ги сугерираат настаните што се случиле онаа вечер кога заедно излегле на Пигал, или можеби предметот е буквална илустрација на старата француска поговорка “c’est un veritable bilboquet” (грубо преведено: He’s a giddy-headed guy; или: “Му лета паметот”)?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
”, (1844-46), името на Марија Мартинс не се појавува на ниедна од претходно објавените монографии и биографии за Дишан.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Со исклучок на овој необичен предмет, речиси сите други предмети изложени на изложбата беа познати од поранешните публикации за Дишан, иако некои од нив не беа досега изложени.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Книгите не ми беа познати; читав движејќи го прстот од буква до буква.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Дома понекогаш ја отворав “Библијата”; од неа најмногу го сакав оној дел во кој кралицата од Саба му се обраќа на Соломон: “О, да ми беше брат, да ги цицаше градите на мојата мајка!
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се обидуваше да ми помогне да ги разберам Хегел и Шопенхауер, а јас му раскажував за она што го читав од Платон, чии дела му беа познати посредно, преку она што Џон Стјуарт Мил го имаше напишано за него.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не му беа познати местата за кои зборуваа, оти никогаш не бил таму.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Рада и овојпат без заобиколување му ја раскажа на Никодин приказната која веќе ѝ беше позната на Светлана за малтретирањата, понижувањата, крвавите ноќи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Надалеку беше позната по својата црна магија заради што многумина ја избегнуваа и улицата во која живееше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но тогаш, кога се потврди тоа, веќе целиот Бошев живот, од часот на заминувањето од Потковицата па натаму, до неговата погибија во Српско-бугарската војна од 1885, во која Србите беа победени, беше познат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Можеби таа песна му беше позната од младоста.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Биди уверен, пријателе, дека патот ми беше познат: пет чекори до првиот басамак, дваесет и три крцкави ребра на скалите, девет чекори на лево до собата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
На човештвото му беа познати над милион хемиски соединенија.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Но најважно од сè е тоа што бевме познати по својата чесност.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Според тоа, иако можев да го гледам толку прекрасниот коњ; иако можев да го помирисам, толку пријатно; иако можев да го слушам како дише, некако возбудливо; не можев да поверувам дека коњот имал нешто со мојот братучед Мурад, или со мене, или со кој и да е друг член на нашата фамилија, што спие или е буден, зашто знаев дека мојот братучед Мурад не можел да купи коњ, а ако не можел да купи, тогаш секако го украл, а јас не сакав да поверувам дека го украл.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, тој веќе одамна знаеше дека таа е убава, му беше позната привлечноста на нејзините движења, трептежот на црните очи, насмевката на румените усни.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сонот за спокојство, за љубов, за мила и драга блискост што си го создаде за ова семејство и во кој и самиот уживаше, ќе се распрсне ако жената, крадешкум, во темнината е излезена на прозорецот поради еден странец.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На човештвото му беа познати над милион хемиски соединенија.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
На Татко, од читањето на делото на сонародникот Фаик Коница Есеј за природните и за вештачките јазици (1903) му беше позната генетичката метода во потрагата по потеклото на јазикот којашто произлегуваше од една биолошка концепција на јазикот прифатена и приспособена од германскиот филолог Франц Боп (1791-1867) во XIX век.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски внимателно слушаше, дел од овие факти за крајот на јаничарите му беа познати, но, сепак, сметаше дека требаше јасно да се нагласат, во моментот кога завршуваше воената јаничарска институција, вечната колона на жртвуваните, за да се одржи Империјата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дел од овие книги на Климент Камилски му беа познати од играта покер, кога, очекувајќи карта, се загледуваше во нив.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се искачија до пространиот чардак кој веќе му беше познат на Климент Камилски од последната игра покер.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко беше начул за необичната и библиотеката на Климент Камилски, но целата вистина за неа не му беше позната.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Јовановци беа познати и по тоа што се занимаваа со сточарство и производство на млечни производи: во истото слепо уличе, ама од спротива се наоѓаше аурот во кој живееше добитокот на Јовановци: кравите кои понекогаш најмалиот брат на Томето – Лазе ги носеше на пасење, а најчесто момокот Васе.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ми беше позната изреката дека кога еден дипломат вели да тоа значи можеби; кога вели можеби, тоа значи не: а кога вели не тогаш тој не е дипломат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Многу време помина во разјаснувањето на поимот јаничар (кој етимолошки според турскиот збор значеше - нова војска), чија генеза на постоење под други имиња но со иста логика за употреба на војската (со кастриран идентитет) за да се овековечи владеењето на империјата, им беше позната уште на првите империи во Европа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Крај него беше познатиот Еди Бакуш, еден од најблиските соработници на претседателот, подоцна и негов премиер.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во селото беше позната како одлична домаќинка.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога Океанија би ги освоила деловите што некогаш беа познати како Франција и Германија, би требало или да го уништи населението, што би претставувало потфат со големи физички тешкотии, или пак да го асимилира населението од околу сто милиони луѓе кои, барем што се однесува до техничкиот развој, се приближно на нивото на Океанија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Радерфорд некогаш беше познат карикатурист, чии брутални стрипови помагаа да се воспали јавното мислење пред и за време на Револуцијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во јавниот живот Ласте Думбаровски беше познат по псевдонимот Почесен (како угледен фармацевт, кој донираше во борбата против проституцијата во Југоисточна Европа, тој беше промовиран во рангот на член од надворешниот состав на асоцијациите во Унгарија, Молдавија, Србија, Украина, Бугарија, Црна Гора и Романија), но во потесните кругови за него функционираше прекарот Ридски, според лозата на дедо му Аврам, со длабоки корени во Дрвош, на падините на Баба Планина.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Адвокатот навреме ме запозна со списокот на нивните имиња, а сега меѓу нив можев да ги видам и оние кои од различни службени и приватни ситуации ми беа познати.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Гледаше во тој светол сноп, гледаше наоколу кон местата што му беа познати, и срцето му трепереше од радост.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Уште од малечки тие знаеја само за појадок и за ручек, а вечерата во нивната куќа не беше позната.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Оттука и сите селани — чорбаџии, се разбира, му беа познати на спаијата, а и тој ним, та и сега, кога им стана спаија, си идат како кај „свој човек“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Средства за одржување чистота, огрев, — такви рзботи не беа познати.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На Татко му беше позната социјалистичката идеја, тој ја проучуваше во младоста, во Цариград, во француски книги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Најстариот брат беше познат по својата упорност.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А јагулите, зарем не беа познати и како божји претскажувачи, впрочем таква улога им припишуваа во далечните митологии, за да му го покажат на Татко и на семејството вистинскиот пат, во потрага по излезот од грешниот круг на егзилот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сиот ден беше околу вршникот, печејќи го комадот, тури-печи, кора, масло па кора, по што беше позната во маалото, па и подалеку.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Неговата слава беше позната околу Езерото, па дури и подалеку.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На Игор Лозински му беа познати предвидувањата според деновите на светите маченици, Макавеите, помеѓу 14 и 25 август.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Зборовите му беа познати.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Доаѓа секоја година по еднаш зборуваше таа а изразот на нејзиното лице и не знаеше за ништо друго освен за невиноста на потсмевот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Паметам дека ме следеше празната насмевка на Јана додека ги слушав зборовите чија што намера ми беше позната и пред да бидат изречени Неговиот роденден те интересира? Само тој?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
За конкретни и познати физиономии од минатото сигурно не размислуваше (иако ѝ беа познати многу од лицата на расфрланите наоколу фотографии) додека бурињата понекои полни со вино, и поредени токму овде, каде што се наоѓа сега софата можеше да си ги замисли.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Железничарот, инаку пријател на дедо ти, уште тогаш беше познати низ цело Скопје како човек што мести шинати нозе и раце.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
По еден час и Бошко Манев, кога дотрчаниот Танас му кажа, исто така знаеше што го чека зашто арнаутскиот обичај на сите им беше познат: кога некој ќе ти плати за сѐ што кај тебе јал и пил – тоа значеше дека има право да ти одмазди како што сака за она што мисли дека си му го сторил.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Влатко посака да остане на плоштадот и да го следи настапот на музичките групи: најавени беа познати имиња, а на полноќ голем огномет.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Од костенливите очи му бликаше некоја умна радост што никому не беше позната, ни зошто, ни како доаѓа во тоа негово намачено, осамено и ненахрането тело.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)