Тоа беше напишано со големи букви во нејзините очи и тоа јасно го прочита иако не беше писмен за обично писмо.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Можеа да го достигнат духовното ниво: да прочитаат што пишува на челото на противникот а не беа писмени!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Затоа Стале не пропушташе утрена ни вечерна служба да не ги посети параклисот, каде што отец Арсенија секое утро и секоја вечер читаше напамет едни и иста молитви: „Помилуј мја, боже“, „Богородице дјево“, „Единородни сине“ и други што беше ги научил напамет, оти и тој не беше пиомен како што не беше писмен и Стале.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таа е Библиска перцепција на нештата- а ја немаа библијата, и доколку ја имаа не беа писмени да ја читаат!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Впрочем, тој беше писмен човек и се бавеше со коресподенција во отсекот за пожари на Осигурителното друштво „Феникс“ од улицата Лафает.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Не беше писмена ама беше бистра.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)